Çekirge Çetin kesinlikle mahallenin en akıllı çocuğuydu. Ondaki akıl bende bile yoktu diyebilirim. Bir önder ruhuna sahip ve mahallede ki diğer çocukların reisi konumunda. Akılcı çözümleri, çözümlemeleri olan bu çocuk yetenekli de. Biraz haşarılığı var. Ama hep masum. Ona anne babsı dahil kimse kızamaz, sonuçta haklıdır. İyi niyetli bir kalbe sahip. Yani öyle bir çocuktu. Ama artık büyüdü sanırım. Sanırım kalbi gazete sayfalarında atmıyor.

Dedim ya zor tanıdım. E zaman su gibi akıp geçiyor,

Ben onu hiç büyümez derdim, hep öyle kalır. Yüz yıl belki de bin yıl yaşar. Çizenin mürekkebi mi damlamıyor, yoksa sevenleri onu unuttu mu? Ya da kulağını mı çekti yazar bilemem. Ama ben özledim. Nasıl bir çocuktu bu Çetin. Her evin penceresinden girmiştir. Zira gazete bir ara en yüksek tirajı bulmuştu. Bir de yan okuyucuları var. Bir de ben bu gazeteyi okumam deyip, gazeteye küsen ama vazgeçemeyen de. Yani sizde yıllar önce bu çocuğu illa görmüşsünüzdür. Kazağında kocaman ‘Ç’ harfi olan Çetin’i.

Biraz da Muammer Abi‘den bahsedelim. Hala ‘Stop’ diyor. Yıllardır ha bire STOP. Ben O’nu bildiğimden beri stop. Trafik polisimisin sen abi ya? Onun Stop demesiyle stop’layan da hayli kesim hayli seveni var. Bir aile olmuşlar ki yedikleri- içtikleri bir. Sevgi Ailesi. Günü beraber yaşıyor, günü birlik günü yazıyorlar. Hep haberdarlar birbirlerinden. Sevgi sözcükleri havada uçuşuyor. Hepsi Muammer Abisini çok seviyor. Yani yürüyün şuraya dese, yürüyecekler. Ve imkanları olsa dizi dibinden hiç ayrılmayacaklar.

Çekirge Çetin’i bizlere kazandıran bu abimiz herkes gibi. Sen gibi, ben gibi. Yani ben bir köşesindeyim memleketin O bir köşesinde ama kalpten kalbe fakslaşırız. Sevgi Ailesi çatısı altında ben burdan bir selam derim o ordan hemen Aleykum Selam, der.

Niye yazıyorum Çekirge Çetin’i biliyor musunuz. Niye yazıyorum sizce büyükler, küçükler. Bizim ona ihtiyacımız var. Çocuklarımız adına Tv denen canavarın eline düşmüş. Okumaz oldukları yetmez gibi nasıl çocukluğun yaşanması gerektiğini de tam bilmiyorlar. Çetin ne yapıyordu. Her evden oklava toplayıp ata sporu cirit oynuyordu. Çocuklar sokaklar, evin önü, parklar sizi bekliyor, cıvıltılarınızı. İki taştan kale yapın, takımlarınızı kurun ve vurun topa. Dışarı da mis gibi bir hayat var. Bahar da geliyor bakın. TV adlı canavarın sizi ele geçirmesine göz yummayın. Sizler birer Çekirge Çetin’siniz. Nasreddin Hoca’nın torunlarısınız. Hala bir gölümüzden yoğurt yiyememişsek hocamızın yolundan saptığımızdandır. Bu denemeler niye azaldı… Hadi yaşayın şu çocukluklarınızı. Keşke bu imkan bizde olsa. Gözünü aç artık be Çekirge Çetin. Nerede kaldın?

27.02.2012 Pazartesi

http://blog.milliyet.com.tr/e-cekirge-bir-sicrar–iki-sicrar/Blog/?BlogNo=350796