(Dün bahsetmiştim ya, işte o konu…)
Asansörde, boyunlarındaki askılı çantalardan; yaz tatilinde mahalle camisinde açılan kursa gittikleri belli olan üç çocuk vardı. Ben yanlarına binince seslerini iyice kıstılar…
“Oku hadi, oku” diyordu biri.
Diğerinin hali, aslında ezberinin tamam olmadığının belirtisiydi. Belli ki diğeri de bunu biliyor ve yarım saat sonra hocanın karşısında şaşırmasın diye çabalıyordu.
Sonunda okumaya başladı. Takıldıkça arkadaşı tarafından düzeltiliyordu. İyice duyuyordum şimdi okumasını. Bir yerde yine takıldı, yine düzeltildi… Buraya ben de takılmıştım. Nasılsa “bunların çocuk olduklarını” düşünüp, çekinmeyi bir kenara bıraktım, ve;
“Şşşt, yanlış öğretme… Dedim. Orası öyle değil ki!..”
…..
İkisi birden bana baktılar. “Okuyun bakayım tekrar” dedim. Okudular…
“Öyle değil işte!” dedim.
“Sen okusana öyleyse” dedi, boyu asansörün aynasına kadar bile gelmeyen üçüncü çocuk, ince sesiyle… Bu çocuk direkt olarak gözlerime bakıyordu göbeğim hizasından, hem de ısrarla… Öksürdüm… Balta taştaydı şimdi!..
“Öyle değil, şöyle olacak, deyip okudum.
“Yanlış okuyan sensin, adam… Dedi.
Benim abim doğru okuyor!..”
Zemine inmiştik. Kapının açılması sırtımdaki tere iyi gelmişti… İşi şakaya vurmak istedim, saçına dokundum ve;
“Benden iyi mi biliyorsun, bıcırık?” dedim… Abi olan, kardeşinin kolunu dürtükledi, ama bu, ufaklığın umurunda bile olmadı. Israrcı bir sesle;
“Bidaha oku bakiym, bidaha…” Dedi.
…..
Dumfffp… Dumfffp… Dumfffp… Kalbim sessizliği bir pompa gibi şişiriyor, büyütüyordu… Üç surat, altı göz bana dönüktü şimdi… Şu hale bak; bir asansör içinde üç küçük çocuk tarafından kıstırılmış ve imtihan ediliyordum!.. Tekrar okudum, mecburen… Bu defa tereddüt içinde olduğumdan, dilim de dolaştı, şaşırdım.
Bir süre çıt çıkmadı… Sessizliği gene ufaklık bozdu:
“Ppprrfhhh… Pfffrhh hehhaahh… Hadi, sen de bizimle birlikte gelsene hocaya!..”
Abisi küçüğün elini tuttu, üçü birden koşup dış kapıdan çıktılar. Ben kaybolmalarını beklerken, okuyuşumu tekrar edip kıvrıla kıvrıla güldüklerini duyuyordum…
………….
(Sayfalarımızdaki değişikliği farketmişsinizdir. Köşemiz de bundan böyle Çarşamba, Cuma ve Pazar günleri yayınlanacak… Yani, yarım kalan yazımızın ikinci kısmını da Cuma günü okuyabileceksiniz.)
Stop
Muammer Erkul
21 Kasım 2001 Çarşamba