“Taş, yerinde ağırdır” derler ya hani. Benim gibi pek çok yazar da, saksımızın (yani köşemizin) dışında, arka camın içinde unutulmuş güllere benziyoruz sanırım!

İlgili yazı: Bir güllü hikâye [02 Kasım 2012 Cuma]

Previous Post: Büyüdüm… [04 Kasım 2012 Pazar]

Next Post: Yani anladım ki… Yani öğrendim ki; herkes kendi kapasitesi kadar… Belki de “davetsiz” olduğunu düşündüğü “misafir fikre” kendi kapılarını açtığı kadar… Yani, ancak; “anlayabildiği kadar” anlıyor!

Bir cevap yazın Cevabı iptal et

Yazarak, çizerek, konuşarak geçiyor işte hayat. Yeni Asya, Yeni Nesil, Can Kardeş, Köprü, Zafer, Doğuş, Millet, Zaman, Yeditepe, TRT 1, Kanal 7, Üsküdar FM, Türkiye Çocuk, Türkiye Gazetesi, Yeşilay... Karikatür, kitap kapakları, grafik, reklâmcılık... Çekirge Çetin, Bilgehan, Pof Pof gibi çizgi romanlar... 20 yıl Türkiye Gazetesi'nde köşe yazarlığı... Divanyolu Dergisi... Kitaplar: Bul Beni, Sen İstanbul Olsaydın, Ilıkpembe, Aşk Mektebi, Aşk-ı Mevlâna ve (iki dilde) Çekirge Çetin

“Taş, yerinde ağırdır” derler ya hani. Benim gibi pek çok yazar da, saksımızın (yani köşemizin) dışında, arka camın içinde unutulmuş güllere benziyoruz sanırım!

Bir cevap yazın Cevabı iptal et

BUL BENİ

SEN İSTANBUL OLSAYDIN

ILIKPEMBE