Vardığımız bütün sonuçlar aynı noktada birleştiriyor bizi ve yine bütün ipuçları hep oraya götürecek.
Bir tek problemimiz var: Çocuklarımızı yetiştiremiyoruz!
Ve bir tek cevabı var bütüün soruların: Bunu, başaramadığımız müddetçe, başımız bitten ve kaşıntıdan kur-tu-la-ma-ya-cak!
Bir tek problemimiz var: Çocuklarımızı yetiştiremiyoruz!
Ve bir tek cevabı var bütüün soruların: Bunu, başaramadığımız müddetçe, başımız bitten ve kaşıntıdan kur-tu-la-ma-ya-cak!
İşte bütün yazıların başı da budur, sonu da…
İstediğin soruyu sor, cevabı şudur: İnsan yetiştiremiyoruz!
İnsan yetiştirmek demek; çocuk yetiştirmek, demektir. Çünkü bütün ağaçlar önce fidandı, sonra ağaç oldular; kimi çınar ağacı, kimi hurma ağacı, kimi de bilmem ne ağacı!
Şimdi dikkatle bakın, size ne göstereceğim:
Şimdi dikkatle bakın, size ne göstereceğim:
Ortalarda balonlar dolaşıyor fakat kaşı gözü olan, rengârenk kıyafetler giymiş balonlar… Siz mi üflediniz onların içine?
Sizler değilseniz üfleyen, peki kimin nefesi var o balonların içinde?
İşte bu soruya titremeyen yüreklere yazıklar olsun!..
Görmüyor musunuz ki her harfin her tırnağından kanlar sızıyor, canlar kaçıyor, ruhlar uçuyor! Bu nasıl bir ihmal, unutmuşluk cinnetidir ki; cennetin yollarına, kibir veya gaflet tepelerinden kayalar yuvarlıyor?
Kırk kişi uğraşsa kırk yaşında birinin programını sıfırlayamaz ama bir kişi kırk çocuğu programlayabilir. Bunun seni beni yok, kim çalışırsa o kazanır. Öyleyse yarınlarda sorulacak soruların cevabını söyleyebilirim size. Bu ne kehanettir ne de keramettir çünkü cevap bellidir:
Kazananlar, çalışmış olanlardır…
Şimdi elinizi vicdanınıza koyun…
Biliyorum ki yine birçoğunuz; bu yazıyı “sadece okumuş olmayı” önemli bir iş yapmış olmak sanacak ve tanıdıklarıyla paylaşmayı kendinize angarya bileceksiniz.
Hâlbuki bilmemiz gereken şudur: Benim burada gördüğüm çocuklar da, sizin orada gördüğünüz yarının büyükleri de “bizim” çocuklarımızdır.
Bunun “her çocuk benimdir” inanışından başka yolu yok!
Ben sizden destek alacağım ve siz de benimle irtibata geçeceksiniz! Yarınların insanlarını henüz çocukken yetiştireceğiz… Veya sokaklarımızda, boş kozalaklar yuvarlanmaya devam edecek!
Stop
Muammer Erkul
muammer.erkul@tg.com.tr
14 Haziran 2013 Cuma
ÇOK DOĞRU. ALLAHÜ TEALA YARDIMCIMIZ OLSUN…
Mehmet
Üzülmeyin efendim… Nil istediği bedeli yutunca, maksat da kendiliğinden hasıl olur belki…
Acı Bedel
Abi merak ettim birşey soracağım. Şu yazınızı okuyanlardan size maille telefonla filan ulaşıp da ne istediğinizi hiç soran oldu mu acaba? Bunu size özelden de sorabilirdim ben ama özellikle burdan sormak istedim. Yani siz bu satırları okuyan bunca insandan ne istiyor olabilirsiniz acaba? Evlerini mi? Yatlarını katlarını mı? Sağlıklarını mı? Canlarını mı? Ne istiyecek olabilirsiniz? Bunu sormak çok mu zor?
Ahmet A.
Bunun cevabını ben yazmayayım, fakat “BEN SORDUM” diyenler, kendileri buraya “EVET, BEN SORDUM” diye yazabilirler…
“Evet, ben sordum ve bu yazıdan şunu anladım, ve hatta hep birlikte bunu yapmamız lazım…”
M:)
Çocuklar yetişmiyor evet, ama zaten çocuk yetiştirmeye falan da çalışılmıyor ki abiciğim…
Yetişmeye çalışan çocuklar bile yetişmesin diye uğraşılıyorsa…
Armut ağaçlarının yaprakları kesilip-biçiliyor, meyveleri yontuluyor ve “maddi veya manevi tükürükler” saçılan ağızlarla; “elma olacaksın, yoksa sana hayat hakkı tanımıyorum!” deniyorsa… Sonunda ikisi de olamayan şaşkın mahluklar dolaşıyorsa ortalıkta…
Sadece “su ve ışık” isteyen tohumlara beslemek adına ağır gübreler boca edilip, canları kurutuluyorsa…
Kimse ama kimmse bana “çocuk yetiştirmek için nasılll da yırtındığından, velakin ahh o ömür törpülerini, niyeyse birr türrlü yola getiremediğinden” dem vurmasın! Kuyruklu yalanını kendine saklasın, başkalarını olsun kandırmaya çalışmasın! Yetiştirmeye çalıştıkları çocukları falan değil, kendilerini biraz daha dikeltip ön plana çıkaracak payandalar yetiştirmenin derdindeler! Ama o payandalar bir gün dik duramaz olup göçerken yerin içine, kendilerini payanda edenleri de tutup çekecekler cehennemin dibine! İlahi adalet şaşmaz, elbette, kesinlikle… Ama yazık olur canlara!
Hicran Seçkin
Balonlara üfleyecek liyakatli ağız sayısı da o kadar az ki… Önce kendi nefeslerimizi yıkamamız gerekiyor bir de galiba… “Biz” denenlerin nefesi de ıslaha muhtaç bugün!
Ayrıca… Boş teneke tekmelemeyi sanat edinmiş insanların ayaklarının dibinde yuvarlanan boş kozaklar çoğalıyormuş, ne gam! Bir gün çürüyecek o kahpe ayaklara malzeme çoğalıyor işte!
Hicran Seçkin