Cevaplar!..
Cevaplar, az sonra alnından vurulacak kumarbazın zarları gibi değildi eskiden!..
Cevaplar, “aman eğrilmesin” diye desteklenirdi her yanından; Hagia Sophia gibi…
Cevaplar; Caferağa Medresesinin su küpleri gibi ortadaydı… Ve cevaplar Yerebatan Sarnıcı gibi doluydu;
Mânâ ile!…
Cevaplar, vurulmuş kumarbazın avucunda sıktığı zarlara benzemiyordu eskiden!..
Cevaplar; adama benziyordu…
Ve adamlar; tertemiz, anlam dolu birer cevap gibi duruyorlardı ortalık yerde!..
Yaklaştıkça, karanlık köşeleri aydınlatan fenerler gibi;
Yürüyorlardı soruların üstüne!..
Cevaplar; vurulup kalmış ve kaldıranı olmayan kumarbazların avuç teriyle soğuyan zarlara benzemiyordu…
Cevaplar; adama benziyordu.
…
Ve adamlar;
Tertemiz cevaplara!..
—————————————————–
Bir Refet Abi vardı…
Ne kadar gazete varsa hepsinde çalışmış. Son durağı 90’lı yılların sonuna kadar Türkiye Gazetesi oldu, emekli oluncaya kadar…
Emekli maaşıyla iki tane bilgisayar almış bir Hülya’ya bir de kendine. Sonra da bırakmış işi, bir iki kitap resimlemiş sadece, kızının kitaplarını filan… Ben onu hep pipo içerken hatırlarım, ama o bu ramazanda sigarayı bile bırakmış.
…..
Hülya kardeşimiz, ressam Refet Kartal ağabeyimizin kızı… Şöyle anlatıyor:
(-Ramazandan önce hararet başladı vücudunda, “içim yanıyor” diyordu. Bu ramazanı nasıl tutacağını merak ediyordu. İki gün ağrı kesici iğneden dolayı bozduysa da hepsini tuttu. Şevval geçmeden kaza etmek istiyordu iki günü de…
O sabah ateşi çok şiddetliydi. Annem ne yapacağını şaşırmış haldeydi. Ama babam ısrarla gitmek istemiyordu hastaneye. Gidip babama yalvarmış. Babam: “Az kaldı, çok az kaldı. Müsterih ol. Ben gideceğim yerleri gördüm, gezdim. Saraylara gittim.” Demiş. Fakat ağırlaşınca götürdük.
O gün haberi aldık, hastaneye koştuk nefes nefese. Ağlayan annem; “kaybettik” dedi. Elini tuttum ve: “Üzülme, bugün Cuma, mübarek vakitte öldü. İnna lillah ve inna ileyhi raciun” dedim.
“Sabaha kadar salevat okudu” dedi annem…
Her ramazan hatim indiren babam bu sefer indiremediği için üzgündü…)
…..
Bir Refet Kartal vardı; çocukluğumuzda, çizdiği romanları okur-seyrederdik…
Refet Kartal isminde bir güzel adam yaşadı yeryüzünde, bu sayfalarda çizdiği romanlar ile emekli oldu…
Ve inşallah, sandığımızdan daha iyi yerlere gitti!..
Mekanın Cennet olsun Refet abi, ailene ve sevenlerine sabırlar diliyorum…
…..
NOT: Bugün 20:00’den sonra “Moral FM”deyiz…
Stop
Muammer Erkul
05 Şubat 2003 Çarşamba