Hadi bir çizgi çizin. Kâğıda, duvara, suya, toprağa, havaya… Herhangi bir yere bir çizgi çizin; eğri büğrü, dümdüz, yamuk, zikzaklı, dolaşık veya her nasılsa…
Hadi bir çizgi çizin ve görün ki, bunlardan hiçbiri bir diğerinin aynısı değil. Dosdoğru sandığınız çizgilerinizde bile eğilmeler, yamulmalar, titremeler var ve eğri büğrü gördüğünüz çizgilerde bile doğruluklar var…
Bir gün “bakmayı” öğreneceğimden ümidim var; hatta bakarken “görmeyi” bile keşfedeceğimi umuyorum!..
İnsan bir çizgidir…
İnsan bir “çizgi”dir ve insan “bir” çizgidir.
Bir çizgi olan insanın ikinci bir hakkı yok! Üstelik başlamış bir çizginin ilerlememe ihtimali olmadığı gibi, ilerleyen bir çizginin de bitmeme ihtimali yok!
Bütün bunlardan sonra ortaya çıkan sonuç hep aynı: Çizgiyiz!.. “Ben” kalemi, kendi hayatı uzunluğunda bir iz bırakıyor ki; işte bu bizim çizgimizdir!
Hadi bir çizgi çizin kâğıda… Veya insan çizin toprağa; yahut suya, duvara, havaya, mermere, camın buğusuna!..
İnsan, bir, çiz-gi-dir; mutlaka başı var ve sonu var; mutlaka düzlükleri ve yokuşları var; mutlaka doğruları ve yanlışları var…
Önemli olan şu: Bir çizgi nerede başlamııış, nerede bitmiş!
İşte her şey bununla ölçülüyor… Ne kadar uzun olduğuna bakmıyorlar çizginin, ne kadar kalın olduğuna, ne kadar renkli olduğuna, ne kadar eğri olduğuna hatta ne kadar düz olduğuna bile bakmıyorlar. Baktıkları; çizgimizin “nereye doğru” gittiği!..
Bir yerlerden zaten başladı çizgimiz. Nereye doğru gidiyor ve ne kadar kalıcı?..
Sorumuz da bu olsa gerek!
Stop
Muammer Erkul
18 Mart 2010 Perşembe
Allah-u Teala kimseyi doğru yoldan ayırmasın. Yolumuz Hak, çizgimiz Ahlak üzere olsun ki sonumuz felaket olmasın.
Evet sayın üstadım, çok haklısınız.
Hayat çizgilerimiz (her birimizin ayrı ayrı,
parmak izlerimizin dahi benzeşmediği) doğarken
çizildiler ve de sonsuzluğa dek de hiç bitmeyecek.
İnsanoğlu “kurar” kader gülermiş.
Yine herzaman olduğu gibi farklı açılara
parmak basmış, bizlere ışık olmuşsunuz.
Rabbim razı olsun, has kullarından ayırmasın.
Sevgi, saygı ve sağlıcakla efendim.
Savaşçı…
:-)))
Çizerken Dikkat…
Doğarken başlayan çizgiye bir zaman sonra kendimiz yön yereceğiz. Çizgi eğri bügrü olmamalı. Çizgimize dışardan müdahale ettirmemeliyiz. Hedefe, düz yoldan ulaşmak maksat. Arada bir duraksayabiliriz, önemli değil, tedavi olur devam ederiz. Bu tedavi, bazen ruhen bazende tıbben olur. Allah ardımızdaki çizgimizi düzgün çizmemizi nasip etsin. Kesistiği noktalarda da adam gibi adamlara (insanlara) rastlatsın. Ki bu da bize bağlı. “Arkadaşını söyle, kim olduğunu söyleyeyim”. Biz geldik, gördük, gidiyoruz. Maksat arkamızdan gelenler bizden daha mutlu, bizden bir basamak daha yüksekte olsun.
İyi günler, iyi çalışmalar.
Çok hoş bir yazıydı.
Zevkle ve düşünerek okudum.
Neredeyse elime kalem kağıt alıp çizgi çizecektim.
Cenabı Allah razı olsun canım kardeşim.
Ragıp
Bir çizgi çizdim suya dalgalar aldı götürdü, bir çizgi çizdim yola bilmediğim ayaklar bastı geçti, bir çizgi çizdim camın buğusuna o da gözyaşım gibi kurudu gitti. Bir çizgi çizdim insanların yüreğine kimi kalın kimi ince, kimi yüreğinde yer verdi, kimi sildi geçti. Kimsenin yüreği yüreğime denk gelmedi, oysa ben küçücük yüreğime kocaman yürekler sığdırdım. Ben dosdoğru çizgiler çizdim onlar için, benim çizgim hep sapmalara uğradı, hep eğri ve yokuşta kaldı ama biliyorum ki başladığı gibi bitmeyecek. Benim ‘ben’ kalemim kendi hayatı uzunluğunda bir iz bırakacak, kendim gibi…..
Nasıl bir çizgi çizdiğimi ve bu hayat çizgimin her uzantısında emeği olanların kıymetini tekrar bu yazıyla idrak ettim. Çizgimi ayrılığın olmadığı sonsuzluğa çizdim…
Çizgimizin bittiğini sandığımız son noktasının, aslında sonsuzluğa uzanan bir çizgi olduğunu idrak edip yaşayabilmek ümidiyle……
Ölümle yaşam arasındaki çizgiyide unutmamak lazım. Onu çizmek bizim elimizde değil. Hayatı sevip sıkı sıkıya bağlandığımız zaman ölüm korkutur bizi ama artık birşeylerden tat almıyorsak, hayat anlamsız ve ağır geliyorsa ölümü düşünür oluruz….
Bir şairin sözü geldi aklıma:
“Ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın.
Aslında yokum ben bu oyunda, ömrüm beni yok saysın.”