Çok şükür… [05 Ağustos 2011 Cuma]

Pencerem açık.
Sokağı dinliyorum.
Sevinçli sesler geliyor kulağıma.
Yoldan geçen herkes “HAYIRLI RAMAZANLAR” diyor biri birine.
Çok şükür…

Daha ilk gecesinden bir başka mânâ âlemine bürünüyor her nasılsa kâinat. Bir şeyler bir şeylerin üzerine kol kanat geriyor sanki. Ve sanki rikkat yüklü bir kalbe dönüşüp, usuul usul atmaya başlıyor dünya;
Çok şükür…

Karnımı nasıl doyuracağım, değil… Çocukları nerede yedireceğim, değil… “İftar sofralarında yemeği eksik çocuk var mı” derdinde bugünlerde çok kimse…
-İki zeytinimden biriyle de sen orucunu açar mısın arkadaşım?
-Yaptığım yemekten bir tabak da size, iftarlık getirdim sevgili komşum…
-Vakit girdi mi, saate baktınız mı, iyice duydunuz mu?.. Hadi o zaman, Allah kabul etsin tuttuğumuz oruçları. Afiyet olsun her lokmanız, şifa olsun her yudumunuz…
Bir günü daha oruçla geçirdik;
Çok şükür.

Ramazan günleri, içim hep; pide kuyruklarında bekleyen o çocuk!..
Annelerse telaş içinde, iftar sofralarını hazırlamakla meşguller. Kaşıklanacak sirke-limonlu salatalar, kırmızı göbeği hoorş diye ısırılacak karpuzlar, serinletilmiş meyve suları, ayranlar, çeşiit çeşit yemekler.
Peki ya sabırsız çocuklar? Onlarsa; bir türlü gelmeyen iftar vaktini, müezzinlerin tembelliğine yormakta: Hadi müezzin amca yaaa!..
Hah!.. Okunuyor galiba. Evet evet vakit geldi;
Çok şükür.

Davulcular, nasıl da anlam katıyor karanlığa, fark ettiniz mi? Kandiller, mahyalar ve hatta her yemeğin ayrı biçimde süslenmesi…
İnsanlar; ramazan boyunca hepsi, sanki birer uçurtma gibi, kendilerini o yere, tek yere, aynı yere bağlı hissetmekteler;
Çok şükür…

Pencerem açık. Sokağı dinliyorum. Sevinç dolu sesler geliyor kulağıma.
Yoldan geçen herkes, biri birine HAYIRLI RAMAZANLAR diye sesleniyor :))
Çoook şükür…