Duygu Bahçemiz (DEDEME MEKTUP – Kıymet Özbek)

YORULMAK NE ZOR SANA MEKTUP YAZARKEN…
PARMAKLARIMIN ARASINDA DOLAŞAN BALERİNİ…
SÜREKLİ BENİMLE KONUŞAN GÖKYÜZÜNÜ,  YILDIZLARI…
HELE DE YAĞMURLARI ANLATAMIYORUM SANA!..
SESSİZCE O KADAR GÜZEL YAĞIYORLAR Kİ…
BİRİKTİRİYORUM DAMLALARINI…
AĞAÇ KÖKLERİM OLUYORSUN ÇOĞU ZAMAN…
KENDİ KENDİME KONUŞUYORUM ONLARLA…
DELİ DİYORLAR ALDIRMIYORUM.
ANLAMIYORLAR BENİ, BENİM ONLARI ANLADIĞIM KADAR. 

YA DA İŞ GÜÇ ARASINDA KAYBOLMUŞ OLUYOR,
YAŞANASI ZAMANLAR!..
ŞİİRLERİM OLUYORSUN…
YAZAMIYORUM…
SENİ ANLAMAK KADAR ZOR YAZMASI!..
ÇALI ÇIRPI TOPLUYORUM BİR KÖŞEDEN…
ISITMAK İÇİN İÇİMİ.
KÜÇÜK PARÇACIKLAR EKLİYORUM SAĞ YANIMA,
ALEVLENSE DE YÜREĞİM,YANMIYORUM!..
BİR AN DA YAĞMUR SONLARIM OLUYORSUN,
BUZLAR ERİRKEN SOL YANIMDA.
UNUTULMAYAN BÜTÜN ŞARKILARIN
TOPLAMI GİBİSİN İÇİMDE,
KORKUYOR MUYUM SEVMEKTEN YOKSA?
YOKSA BÜYÜMEYEN BİR ÇOCUK MUYUM HALA?

YAZMAK İSTİYORUM SANA,
SÜREKLİ  SENİNLE KONUŞMAK…
KIRILGAN BOYNU BÜKÜK MEKTUPLARA,
YAĞMUR DAMLALARINDAN SERPİŞTİRMEK…

BOY VERİYOR BÜTÜN FİDANLAR…
BİR ÇOBANIN KAVAL SESİNDE ÇOĞALIYOR ZAMAN…
DEDİM YA DEDECİĞİM
YORULUYORUM SANA MEKTUP YAZARKEN! 
Bİ O KADAR DA ÇOĞALIYORUM SENİNLE KONUŞURKEN…
BİLİYORUMKİ SEN!..
EKİN BAŞAKLARINI EN İYİ ANLATANSIN!
VE BİLİYORUM;
YAŞATAN BİZ OLMALIYIZ ONLAR!..

KIYMET  ÖZBEK