Duygu Bahçemiz (GİDİVERDİN – Emre Örs)

1 Aralık – Gidiverdin…

Bir Aralık gidiverdin, tertemizce…
Sen gittin ben kirli kaldım…

Sen gidince, hani o çok sevdiğin, bana her söylettiğinde şekerler, harçlıklar verdiğin, dinleyince ağladığın, "Aman Çeşmeler" den su akmaz oldu artık. Senin gibi gönül yaşı akıtamayan ruhum kirli ve kupkuru.
Sen gittin susuz kaldım.

Sen gidince hayallerim yarım kaldı. Hani müdürü olup senin maaşına zam yapacağım Vakıflar Bankası var ya; orası bana ümit vermez oldu artık.
Sen gittin hayalsiz kaldım.

Sen gidince başım açık, kolum çıplak kaldı.
Hani Camiide arkamdan gelip başıma kondurduğun takkeler var ya; onlar örtmüyor beni artık.
Sen gittin edepsiz kaldım.

Sen gidince kulaklarım âtıl kaldı.
Hani söylediğin Yunuslar, Mevlanalar? Onların şiirleri yok artık.
Sen gittin öğütsüz kaldım.

Sen gidince bedenim yersiz kaldı. Hani, namaz adamı alanda koymaz yavrum deyişin var ya o alanlar bile yok artık. Sen gittin yurtsuz kaldım.

Ve en acısı da ne biliyor musun? Sen gidince içimde bir ukde kaldı:
Hani ilk maaşlarımı biriktirip seni götüreceğim kutsal topraklar var ya, hani her gidenin ardından bir ahhh çektiğin Mekke’ler, Medine’ler, hani o çok arzu edip de varamadığın yerler. Oralara gidebilecek dermanım yok artık.
Sen gittin güçsüz kaldım. Bir aralık gidiverdin, garipçe…

Biliyor musun, babaanneme ilk sarılışımda ”dedeni gariplikten kurtaramadık yavrum, garip geldi-garip gidiyor” dedi.
Biliyorsun dede ve ben de biliyorum malın da mülkün de yalan olduğunu, bilerek ve yaşayarak giden bir insan garip değildir.
Sen gittin dosdoğru yaşayarak, ya biz?..

Gözyaşlarıma teslim olacağımı bile bile yazıyorum bu yazıları, ama sen ardından ağlanılması gereken değil gurur duyulması gereken birisi olarak bizleri selamlıyorsun oralardan. Eğer bir yerin varsa orada senin yanında, ne olur çağır beni dedem, fazla kirlenmeden varayım ben de oralara…
Çünkü sen gittin, ben öylece kalakaldım…

Emre Örs