Duygu Bahçemiz (NE BÜYÜK DOSTTU – İbrahim Saygılı)

 

Firakıyla etti bizleri mahzun

Bitmesin sohbetin derdik, nafile

Gönlümüzde hicran uzun bir hüzün

Kavuşmazmış ayrılmayan sahile

 

Müşfikti herkese yok idi kini

Pervane misali yaktı kendini

Ne çare nadanlar bilmez haddini

Dövünsek de gelmez gidenler geri

 

Yolumuzda kibir yasak der idi

Hizmet gönüllüsü bir nefer idi

Başta serdar, en öndeki er idi

Dövünsekte dönmez gider ileri

 

Vesileydi nimetlere her türlü

Kimler halis, hangi yollar özürlü

Dilerdik ki olsun uzun ömürlü

Yad ederiz artık geçen günleri

 

Gündüz güler güler, gözü yaşlıydı gece

Rehber oldu, her an yaşlı ve gence

Cefaları karşılardı ilk önce

Eyüb sultan oldu insan mahşeri

 

Ehli sünnet yolun salık verendi

Bilene ne büyük dosttu yarendi

Millet ilmihalin onla öğrendi

Firkatiniz hatırlatır seferi

 

Tevazu yaygısını yere sermişti

Bu sayede hedefine ermişti

Arı gibi peteğini örmüştü

Bilin ki bir gençlik onun eseri

 

Tatlı tebessümü daim yüzünde

Dışından gülse de içten hüzünde

Huzur verdi, hasbihal de sözünde

Mahşere mi kaldı hoş sohbetleri?

 

Mihneti terk etti Enver Abimiz

Dünyayı fark etti Enver Abimiz

Envarı zerk etti Enver Abimiz

Yanmaz mı firaka Garib Maraşlı

Seven kalbler mahzun, gözleri yaşlı…


İbrahim Saygılı

03.04-03 2013

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir