Duygu Bahçemiz (SAYGILAR SANA… – Sultan Yürük)

 
                Saygım ve sevgilerimle; Muammer Erkul’a ithafımdır.
 

Sen:
Bazen şefkatli bir baba.
Sevgisini seviyeli bir şekilde sunabilen, müşfik ve olgun olan…
Sen:
Bazen otoriter bir baba. Ancak yine olgun, yine ölçülü ve yine müşfik ve öğretici olan…

Sen:
Bazen bilge;
Apselerin temelini bulup dip noktasını kurcalayıp, neşter vurabilen ve bunu bir operatör hassaslığıyla yapan.
Ancak kelimelerle belleklerimize kazıyan.
Hafızamızdaki pıhtılaşmış, tortulaşmış birikintileri çıkarıp yerini tertemiz bilgilerle dolduran.
Ahlakî kurallara bağlı kalmayı aşılayan. Ve kendimize güvenmemizi sağlayan…

Sen:
Bazen edip, yüreğimizin telekomünikasyon kanallarının her birinden gire çıka ve bu yollarda işlevini sürdürürken, aynı zamanda bu kanalları yine arındırarak geçen ve de bu yollarda kokusu kalan…

Sen:
Bazen muzip. Vermek istediğin aşıyı, gıdı-gıdı yaparak beyinlerimize yüreklerimize vicdanlarımıza zerk eden iç dünyamızdaki çekişmelerden uzaklaştırıp, bizi kendimizle barıştıran…

Sen:
Bazen uzaktaki dost, özlenen ve her sabah mektupları beklenen. Mektuplarını sürekli aldığımızdan, dostla olan iletişimimizin devamı olan ve de böylece bizi mutlu kılan…

Sen:
Bazen yâr. Aşık olunan. Bugün, kendi yârimizin hakkında kafamıza takılan sorulara cevap olan.
Ya da kendi yârimize dökeceğimiz sözcükleri yüreğimizden bulup çıkaran. Ve de biz hiç zahmet etmeden bizim yerimize, yârimize sunan…

Sen:
Bazen değil her gün, her sabah, uykudan uyandığımızda, heyecanla yatağımızdan fırlamamıza güzel bir neden.
Ve de bu güzelliği bulmamıza vesile olan…

Sen; mânevi nüshaları daha çok, çook çoğaltılabilecek olan, çok değerli ve de çok güzel insan…
Sevgilerim de aynen öyle çoğaltılabilir!..