SENİ SEVMEKTEN YORULDUM
Biliyor musun? Seni sevmekten yoruldum.
Gözlerimin umutsuz yollarına dalışlarından, gecelerimin sağır çığlıklarından ve bitip tükenmeyen sana dair sevdalarımdan yoruldum.
Ne sana gelecek dermanım var dizlerimde, ne ismini anacak dilim.
Biliyor musun? Dilim de yoruldu iki heceli ismini her daim anmaktan.
Ruhum da takatsiz, bezgin seni olur olmaz zamanlarda hatırlamaktan.
Sevginin çemberi beni sıktıkça sıkıyor ve aşkın kabus gibi tepemde.
Zehir olup akıyor iliklerime kadar işliyor sensizlik.
Ölümü bekler gibi çaresiz, korkak seni bekliyorum…
Aşkın, akıl almaz yön fakiri sokaklarında seni arıyorum.
Gelmezsin, sevmezsin, vefasızsın biliyorum ama saklıyorum umutlarımı, tüketmiyorum senin beni tükettiğin gibi.
Bazen, gökyüzüne tırmanıp; seni nerdeysen bulup, şimşek misali üstüne çakmak ve seni yakmak istiyorum.
Tıpkı senin beni yaktığın gibi.
Bazen sel olup, seni önüme katıp sürüklemek ve en ücra köşelere bırakmak istiyorum.
Tıpkı senin beni bıraktığın gibi.
Seni terk edişlerimin çaresizliğinde kıvranırken, yine yeniden sevda rengine bürünmüş gölgene sarılıyorum.
Sadece bana kelepçeli kollarında, aşkın ürkek kırılgan dokunuşlarını arıyorum.
Gün doğumundan, gülkurusu akşamlardan ve zifir gecelerden seni soruyorum.
Gecem sensiz, gecem sessiz…
Yüreğimin senli atışlarını duyuyorum sadece.
Sigaramın dumanı senin gibi, zehir gibi, düşman gibi giriyor bedenime ve nikotin yerine seni çekiyorum içime.
Kadehimde kalan şarabı içiyorum bir yudum mutluluk yerine.
Kim bilir daha kaç gecem, kaç yılım, kaç baharım, kaç kışım senli ama sensiz geçecek.
Çilekeş yalnızlığımın tek tanığı bu dört duvar ne zaman gözlerinin rengine bürünecek.
Nafile bekleyişlerin son durağındasın.
Hüzün ekili yollarında ve dert yüklü gönül kervanlarımda.
Siyaha büründü, yangın yerlerine döndü yüreğim senin yasında.
Bu aşkı ben buldum, ben büyüttüm, ben yaşattım, ben bitiririm.
Çektim sevdamı kınından, vurdum acımasızca
Gönül yorgun, akıl durgun, aşkım musallada.
ALEV TAŞKIN