Sen;
Sadece, uykusuz gecelerimde kurduğum bir hayâl misin, gerçeği andıran?
Kim olduğunu, nerden gelip, nereye gittiğini bile bilmediğim…
Sen;
Yıldızlarda seyrettiğim o gülen yüz, sabahıma doğamayan…
Güneşi görünce ışığını kaybeden…
Sen;
Varlığımı diri tutan, yüreğimi soldurmayan, ama hep hasret kokan.
Canımın yanışını bile güzel kılan…
Sen;
Benim içimde benim olan. Hiç kimseye hesap vermek zorunda kalmadığım.
Gönül gülüm, gizli sevdam…
Sen;
Gözlerimin ardındaki ışığm, yüreğimin aydınlığı, umutsuzluğumun umudu, kör karanlıktaki fenerimsin…
Sen;
Hayâlimdeki devlerle savaşıp, beni kimsesizliğin ellerinden kurtaran kahramanım, kalemim, kağıdımsın…
Sen;
Batmış gemimin içinde olduğu denizsin, beni şefkatle kucaklayan. Kırmızı balığımsın, yol gösteren…
Sen;
Engin yamaçlarda, kimsenin erişemeyeceği, insan eli değmeyen, masal kuşum…
Yolum, yokuşum…
‘Sevdiğim!’
Gittiğinden beri bu sana ilk mektubum…
Pencereme konan kuşlarla yolladığım…
YILDIZ SEÇEN
Canım arkadaşım, çok güzel olmuş kuşlarla yolladığın mektuplarının devamını bekliyoruz…
🙂
Canım, yazın da kendin gibi nazlı olmuş, çok güzel, senin yüreğin güzel…
Eline gönlüne sağlık, Yıldız’ım.
Evet binlerce Yıldız olsa da sen bir tanesin…
:))) Bize böyle bir imkan verdiğin için teşekkür ederim üstadım… Gülen yüzünüz hiç solmasın.
YILDIZ
Sadece ‘hasret’ bir gönüle bu kadar güzel cümleler kurdurur, bilirim! Eline sağlık Yıldız hanım…
Süleymen Bey, bir “hasret” yıldızımız vardı hatırlar mısın?
Pardon! Düzeltiyorum. Yıldız Hanım değil, sadece ‘Yıldız’ olsun, en azından tanıştıklarım için…
‘Bey’ mey girince araya kendimi bankada sırası gelmiş müşteriye sesleniliyormuş gibi hissettim yavv!
Sevgili Yıldız, bir yıldız hatırlıyorum ama o da ‘Kutup Yıldızım’ adlı bir yazımdı. Yanlış hatırlıyorsam lütfen düzelt ya da hatırlat, bir ipucu ver. Şimdiden teşekkürler…
Süleyman, nasıl oluyormuş, beyli hanımlı hitap…
Ben de kandimi yaşlı, despot hissediyordum…
Bende var, saklamışım bir iki tane eski yazını…
Bir ara ip ucu veririm.