Bir-bir, tane-tane biriktirmiştim
Hep kırık-dökük, hep sürüklenerek…
O kapılardan ürkerek girmiştim
Öyle melûl-mahzun ve ezilerek…
Hep içime attım gelecek için
İyi yanlarını gördüm çirkinin
O herşeyden üstün, o gerçek için
Boyun büküp, dostu oldum sevginin
Her ne söylediysen, hayıra yordum
Yaban düşünceyi ehlîleştirdim
Gelip-geçenlerden hep seni sordum
Öyle sorup-sorup, sakinleşirdim…
"Acaba anlar mı?" diyordum birgün
Gerçek sevginin tadı-tuzu neymiş?..
Öteye-beriye umutlar sürgün
Gelecekler keşke, önce gelseymiş…
İlhan Palalı