(Yazımın ismine NASİHATLER diyecektim ama sana nasihat etmek ne haddime!
Hiçbir zaman değişmeyecek olan VASİYETLER’imi yazayım dedim onun için…
Kabul edip etmemenin bir ölüye ne fayda verir ne de zarar…)
Bir terazi vardı, arazide!
İki kefesindekiler biribirine gidiş gelişteydi…
Arası karışıktı, bulanıktı…
Net değildi…
Çok kişi o kefede vardı, ama yine çok kişi de bu kefede var gibi görünüyordu…
Çalkantılar başladı, sallantılar artarak devam etti sonra…
Herkes artık bu noktada kendine bir kefe seçmesi gerektiğini farkedip duraksadı…
Ve sonunda, "vicdanı ses yapanlar" vicdanlarını söküp atarak, "görünen canlarının sağlığını" orada gördükleri kefeye doğru kaçıştılar cümleten!
Kefe hıncahınç doldu…
Sahibi mutlu oldu…
Coşkunun bini bir para oldu ve mutluluk ayyuka çıktı kefenin içinde.
Hiçbiri farketmedi, içinde oldukları kefenin onların ağırlığıyla iyice aşağıya doğru çöktüğünü!
Ve yerin dibine doğru hızla inerken karşı kefeyi nasıl yükseğe kaldırdığını, hiçbirisi görmedi…
Hicran Seçkin
..
.
Manasının kavranması dileğiyle…
Zehra Öner
Teşekkürler sevgili Zehra:) inşallah… Hepimizin bütün yazdıklarımız, içinde bulunduğumuz yahut bulunmadığımız zamanlarda manasını kavrayacak olanlara ulaşsın inşallah…
H. Seçkin