Enver Ağabey Houston’da göz ameliyatı olmuştu.
Metin Güner de zaman zaman ziyarete gitmiş, hizmetlerinde bulunmuş.
Bu arada, bir gün Metin Güner ağabeyi İstanbul’dan hanımı aramış:
– Sana bin kere söyledim, kabul etmedin. Borca harca giremem dedin. Emeklilik ikramiyesiyle ben bir ev aldım. Sadece bin dolar eksik kaldı.
– Hatun elli kere söyledim, kimseden bir kuruş para istemem. Ben insanlardan alacaklarımı isteyemiyorum, borç mu isteyeceğim? Beni unut.
Enver Ağabey hastaneden taburcu olmuş. Metin Güner uçağa kadar yolcu etmeye gelmiş. Orada başka arkadaşlar da var.
Uçağa geçmeden biraz önce Enver Ağabey, Metin Güner’in koluna girmiş:
– Sen şöyle benimle gel biraz, bir şey söyleyeceğim.
Arkadaşlardan uzak bir kenara gitmişler. Enver Abi şöyle demişler:
– Metin Abi, doktor, hastane, ilaç… Bunlar birer sebep… Allahü teala istemese, kimse şifa veremez. Yüce Allah da şifa için sadakayı vesile kılmış. Yanımda bin dolar para var. (Gülmüş). Sadaka için senden iyisini mi bulacağım? Bunu al lütfen…
Metin Güner, kolunu tutmuş Enver Ağabeyin:
– Efendim… Onu İstanbul’da bekleyen biri var. Bizim hanım. Madem ihsan ettiniz, ona verirsiniz.
Metin Güner (Houston)