Bir gün merhum Enver Ağabeyimiz hastaneye babamın ziyaretine geldi. Babam çok memnun olduğunu hareketleriyle de gösterdi; hastalık dinlemedi, yatağında kalkıp Enver Ağabeyin boynuna sarıldı.
Sohbet etmeye başladılar. Başka ziyaretçiler de vardı o anda…
Enver Abi kalkarken babama sordu:
-Ali İhsan amca, benden bir şey iste de yapayım, size bir hizmetim olsun,dedi.
Babam teşekkür etti:
-Allah senden razı olsun, bana bir şey lazım değil. Allah devlete zeval vermesin, yiyip içip yatıyoruz burada.
Enver Abi cömert ya, çok kişiye araba, ev vermiş, hatta iki amcama da ev vermiş.
Enver abi yine kibar üslubuyla:
-Ali İhsan amca, benden bir şey isteyeceksiniz, diye ısrar etti.
Babam yatağından hafif doğrularak:
-Peki, dedi. Bir arzum var, ben isterim ama siz yapamazsınız!
Ben utandım, sıkıldım, acaba babam Enver Ağabeyden ne isteyecek diye merak içindeyiz.
Enver Abi:
-Hadi buyur Ali İhsan amca, iste de yapabilir miymişim, yapamaz mıymışım
görelim, dedi.
Ölüm döşeğindeki babam isteğin şöyle ifade etti:
-İyi. Bana on sekiz yaşlarında, şöyle güzel bir hatun lazım, beni evlendir!
Enver Ören Ağabey ve orada bulunan yaklaşık on kişi bir kahkaha kopardı, milletin
gözünden yaş geldi.
-Allahü teala iyiliğini versin!
-Yaa, yapamazsın demiştim öyle değil mi?
Mekânları cennet olsun inşallah.
Vecheddin Arvas (Türkiye "Hoşsada" sayfası / 15 Mart 2013 Cuma)