Ha “Falan bey” idi hikayemizin kahramanın adı, ha “Feşman hanım” ne fark eder… Varsayalım ki “Filan usta” idi…
-Çocukları al ve git, dedi hanımına Filan usta. Ben kardeşinin nişanına gelemeyeceğim. Çok işim var…
İçini çekti kadıncağız. Sesini çıkarmadan çocuklarını hazırlamaya başladı.
-Abi, dedi kardeşi… Hepimiz, yani bütün evlatları babamın bahçesinde toplanıyoruz. Biraz eğlenmek, ama çoğu da hasret gidermek için… Sanırım babam istemiş bunu…
-Siz gidin ve eğlenin, dedi Filan usta… Benim hiç vaktim yok. Çünkü bir müşterinin işini halletmem gerekiyor.
-Yahu birader, biz eskiden arada bir oturup laflardık. Sen tamamen çekildin ortalıktan, yüzüne hasret kaldık… Bu akşam gelsene paydos ettiğin zaman Çınarlıkahve’nin bahçesine?..
-Gelemem, dedi Filan usta… Çünkü “bilmem hangi bey”in bir işini bitirmem gerekiyor. Çok geç saatlere kadar çalışıyor ve eve bile ancak birkaç saat, uyumak için uğruyorum…
-Evlat!.. Yahu, ne zamandır göremiyorum seni. Başına bir hal gelmesinden endişe ettim de onun için Cuma cemaatinin devamlılarına seni sordum…
-İşim çok hoca efendi… Sabahın köründe bir başlıyorum çalışmaya ki gün yetmiyor. Her gün üç günlük mesai yapıyorum ben…
-Baba… Baba, beni yarın berbere sen götürür müsün? Hem mahallenin maçını seyrederiz dönüşte…
-Olmaz oğlum, hiç vaktim yok. Bir amcanın işiyle uğraşmam gerekiyor, bütün gün…
…..
-Gelemem, bir iş var elimde… Hiç vakit ayıramam, bir iş bitirmem gerekiyor… Yok, hayır uğrayamam, birinin işini halletmem lâzım…
Ve bir gün… Filan ustanın baba ocağında ve oturduğu sokakta ve mahalle kahvesinde toplananlar kendi aralarında mırıldanmaya başladılar…
-Hadi gelin, Filan ustanın işini halledelim… Evet, evet geç kalmayalım, bir an evvel bitirelim işini… Bu iş bizi bekliyor, hizmet edelim… Önce onun işini görelim de, kendi işlerimize sonra bakarız, deyip yürüdüler…
Filan usta, ilk defa böyle işsiz güçsüz yatıyordu, belli ki bütün işlerini bitirmiş olarak;
..yeşil bir örtünün altında!..
Stop
Muammer Erkul
15 Ağustos 2008 Cuma