Gitmek demir almaktır [13 Ocak 2005 Perşembe]

Şu an.. Ağzımda… Son günümün, son günaydınının son harfleri. Hem de, bir fıstıklı çikolatanın son parçası tadında,,
..sen tadında!..

Artık “günaydın” demeyeceğim sana;
Çünkü “bensiz” uyanıyorsun, çünkü aynada “kendini” görüyorsun artık!
Korkuyorum ki; ağlasan, sanki gözyaşın ben kokmayacak!..

Suçlamak değil ki; balık pazarından balık alınacağını bilmek, ve bunu sana söylemek…
İyi duy beni;
Hangi pazara gidersen, orada satılanları bulursun!..
…..
Ama, ne; çiçek pazarına git, ne bit pazarına, diyemem sana…
Bana gel, de diyemem.
Fakat bana gelirsen, beni bulursun. Bana yönelirsen bende olanları görürsün…

Belki nadiren, üstündeki adrese gitmeyebilir bir mektup…
Peki, adım yazmayan bir zarf ulaşabilir mi bana?..

Demek isterim; “bana gel” ama, diyemem!..
Belki de bu yüzden titrer, dudağıma tünemiş günaydınlar; saçmalanmış, kanayan serçeler gibi!..

Gitmenin anlamı şudur: Uzaklaşmak!..
Halbuki, okyanuslar aşacağımız bir iskeleydim sana;
Benden çözülmedikçe!..
…..
Gitmek; demir almaktır…
Gitmek; halat çözmektir…
Gitmek; “gitmektir” kısacası dalgaların üzerinde, sislerin içine!..
…..
Kayıp olmak, ayıp değil mi; ve günah değil mi?..

Canımda izin kalacak,
Kanamış bir yara olarak…
Gidersen!..

…..

Nesil’den üç hikaye kitabı:
Küçük hikayeyi ülkemize sevdirmiş olan yazar
Ömer Seyfettin’den PEMBE İNCİLİ KAFTAN… Yedi İklim dergisinin kurucularından, ondan fazla hikaye kitabı yayınlanmış olan usta Ali Haydar Haksal’dan RENKLERİN DANSI…
Ve toprak-su, kurtlar-kuşlar, ağaçlar-çiçekler, eli nasırlı ama gönlü geniş insanların temiz hikayelerini yazan; gaz lambalarını, küçük kulübeleri, böcekleri, kirpileri, baykuşları, bulutları yani benim sevdiğim şeyleri anlatan Mehmet Koca’nın ilk hikaye kitabı TOPRAĞI DİNLEYEN ADAM

Stop
Muammer Erkul
13 Ocak 2005 Perşembe