Gün batacak…
Ve ben, umursamayacağım!
Mümkün mü?
Önce renkten renge bürünecek gurûbun yeri…
Hava, hissedilircesine serinleyecek bir anda…
Sanki o görünmez duvak, havada gezinecek son defa, yere düşmeden…
Kuşlar bir yerlere konmuş olacak şimdi…
Ardından, tam güneş batarken esen rüzgâr üfleyecek…
Deniz durulacak o anda ve sonra ürpermiş bir at gibi derisini titretecek!
Bütün minarelerinden akşam namazına çağrılırken şehrin insanları; her biri bir başka hâneye gidecek!
Gün batarken…
Ve her yaştan insanlar koşarken kendilerini evlerine taşıyacak olan vasıtalara;
..ben, seni bekleyeceğim; özlediğim yerde!..
Ben, nerede özlersem seni, orada bekleyeceğim…
Ben seni;
..her yerde bekleyeceğim!
Gün batıyor gönlüme doğmak için gönlünden.
…..
Gün batıyor;
Gönlüme doğmak için..
..gönlünden.
Gün batıyor gönlüme doğmak için gönlünden.
…..
Gün batıyor gönlüme,
Doğmak için gönlünden!
Gün batıyor gönlüme doğmak için gönlünden.
…..
Gün,
..batıyor gönlüme;
..doğmak için gönlünden!
Gün batıyor gönlüme doğmak için gönlünden.
Doğmak için gönlünden…
Stop
Muammer Erkul
22 Haziran 2006 Perşembe