Çocukluk kahramanımın "babasına" bir teşekkür mektubudur bu…
Merhaba Muammer Abi…
Çocukken dağıtıcının her sabah Türkiye Gazetesi’ni kapımıza getirmesini dört gözle beklerdim. Bir çok sebebi vardı elbette; senin çizdiğin Çekirge Çetin’in maceraları, çok sevdiğim bulmaca köşesi dolayısıyla aradaki 7 fark ve rakamları birleştirerek resimler oluşturma vb. en sevdiğim köşelerdi.
Yıllardan beri şeklini, tipini beynime kazıdığım, resmim o kadar çirkin olmasına rağmen çizerken hiç zorlanmadığım, hatta tek çizebildiğim karikatür, çizgi kahraman Çekirge Çetin’dir…
Belki çok geç ama yıllar sonra, çocukluk kahramanımın "babasına" teşekkürü borç biliyorum.
Teşekkür ediyorum…
Zarife Yıldız
Ne çabuk büyüdü bu kadar insan…
Çetin’le birlikte doğanlar şimdi (af buyurun) kazık kadar olmuşlar…
Bakıyorum büyük büyük insanlar bana abi mabi diyorlar, bazısı da "amca" demeğe yelteniyor ama, "hııı" çatıyorum şöyle bir kaşımı, korkuyorlar!..
Fakat kimselerin bilmediği bir sırrı ancak şimdi açıklıyorum, kulağınızı açıp iyi dinleyin:
Çekirge Çetin’in babası ben değilim!.. Çetin benim babam!.. E şimdi Zarife Yıldız ablamın teşekkürlerini, tebriklerini de kabul ederim haliyle, babam Çetin adına…
😉
Muammer Erkul