Hatıralar Sokağı (ÇOK GÜLDÜĞÜMÜ HATIRLIYORUM – Sultan Yıldız Gül)


Sene 1995…
(Eski zamanları karıştırıp durduğumdan dolayı beni affedin, ama aslında hepsi, bence bugünü de ilgilendirdiği için yazıyorum.)
 Muammer Erkul’la konuşmak istiyorum. Hem, Stop köşesindeki yazısında ismimi dahi verip, beni ara demiş 🙂 Artık yüzüm de var yani 🙂
Türkiye Gazetesi’ni arıyorum. "Efendim" diyen sese, meramımı anlatıyorum.
"O gelmez buraya", diyorlar. Allah Allah diyorum. Onu bile içimden söyleyebiliyorum, tamam deyip kapatıyorum sadece.

Aynı gün, kitap fuarından aldığım, kitap ayıracı niyetine kullandığım, üzerinde anlamlı sözler yazan küçük kartpostallara bakıyorum…
Ve, tesadüf bu ya, arkasındaki küçücük yazıyı okuyorum, "Merajans, Muammer Erkul. Adres:… Telf:…" Arıyorum tabii ki, orda da yok, ama en azından "şu anda yoklar" deniyor.
Not alıyoruz, diyorlar. Seviniyorum.
 
Sonra ne kadar zaman geçiyor bilmem, annem beni çağırıyor telefona; "Muammer Erkul’muş" diyor sessiz sessiz.
Hani, hayırdır inşallah, der gibi 🙂
Ve devamında sadece çok güldüğümü hatırlıyorum. Bir de bir çocuğu çok sevindiren bir adamın, onun duasını aldığını. Ve şimdi anlıyorum ki; o çocuğun, pek çoklarından sadece biri olduğunu…

Kalemine diyecek yok, o konuda söz etmek zaten bana düşmez ama, Muammer abi, hepsinden evvel yüreğinin hakkıyla burada…
Meyvelerini topla Muammer abi, benden yana helal olsun.
Sen de helal et, az paylaşmadık yüreğini…

Aynı yüreği paylaşan herkese, selam olsun…

Sultan Yıldız Gül

 

Helal olsun. Hepinize…
Kıyamete kadar…
Biz, doğabilecek haklarımızı bile helal etmişiz, merak etme sen! :)))

Muammer Erkul

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir