Güzel insan, güzel buluşma demek…
Bir hayatın nefesin manasına ereceği an vardır ya hani aydınlanacağın ümitleneceğin gülümseyebileceğin yaşamak isteyebileceğin diğer yarın vardır . Vesile olan da bizzat kendisidir, güzel insan güzel buluşmalara köprü oluyor köprünün diğer ayağına…
Gözgöze geldiğim ilk şiirinin dörtlüğü şöyleydi:
"Attığın taşın vurduğu nokta" değildir, birini sevmek! ..
Atacağın noktayı bilmek… Oraya bakmak, orayı görmek… Ve atışını yapıp, "tam o noktaya" vurmak…
Bu ifadeniz, unutamayacağım bir merhabalaşmaktı sizinle.
Bin şükür, ömrümce de unutamam bundan eminim.
Sahi bir de can dostum, can kardeşim Serkan’ım ne demişti biliyor musun abim!
"Sesi yumuşak, rahatlatıyor adamı 🙂 senin kafa bozuldu mu bu adamı dinle abi:).."
Bu diyalog Bursa’da organize edilen imza ve söyleşi gününde gerçekleşmişti. Neden? Serkan içeride ben dışarıda arabadayım. Elim ayağım titriyordu içimde kopanı bir ben bir de Allah’ım biliyordu…
Fırsat bulduğumda sitemize koşuyorum.
Uzun yollara çıktığımda yahut hastanede tavana bakarken yatağımda. Gerçi Serkan sorduğumda, sitede neler oluyor diye ufak da olsa malumatta bulunuyor sağolsun:) ayrı kaldığımız anlar oluyor istemesek de teknolojinin işlemediği durumlar da oluyor. İşte o zaman şiirlerin var ya abim, umut oluyor hafızamda döndürdüğüm anılarla.
Saygılarımla.
Levent