Hatıralar Sokağı (HASRET YILDIZI – Yıldız Seçen)

Ne anlatmalıyım, diye bir düşününce bakıyorsun ki o kadar çok şey sığmış 15 seneye…
Ama biz de bir yerden başlayalım, dedim.
 
Ben de burada bulunan hemen, hemen herkes gibi Türkiye Gazetesi’yle büyüdüm. Daha sonraları işyerine geliyordu.
Stop köşesine bakardım ama sadece Çetin’i ve fıkraları okurdum.
Bir gün ilk yılını doldurduğu gün Stop dikkatimi çekti. Aradaki 1 sene ne büyük kayıpmış onu daha sonra anladım.
Bir mektup yazıp yeni senelerini kutlamak istedim bütün Stpolayanların… Ama ne mektupların sonu geldi ne senelerin, şimdi burada olmaktan ve Üstadım ve sizleri tanımış olmaktan çok mutluyum. Fahriye abla, Sassız ozan, pembe zarflı Aslıhan. Betül, Zeynep, Kurşunkalem, Sultan, Şevki, Süleyman, Ayşe, ve daha ismini yazamadığım bütün sizler.
Ben sevmenin büyüklüğünü ve insanların görmeden de birbirlerinin sevebileceklerini burada tanıdım.

Bir radyo programıydı ve ben programdan önce çok sevdiğim yıldızlarla ilgili bir konudan bahsetmiştin bir mektubumda, zaten bir de hasret yıldızımız vardı.
Stop’umuza mektup yazmıştı sevgili Betül; yıldızları kavanozlara koyup en sevdiklerimize hediye etmenin ne güzel olduğunu yazmış ve o programda da sevgili Zeynep de bunun iyi bir fikir olduğunun söylemişti.

Ben şimdi bunları sevgi ile anıyorum, ama o akşam ve o mektubu okuduğum gün çok kızmış ve çok üzülmüştüm buna. Çünkü yıldızlar kavanozlara konulunca yaşayamaz ölürlerdi ve onlar bizim değildi ki sevdiklerimize verelim, onlar yüreklerin birleşme noktası, onlar kör karanlıkların el feneri, onlar yüreklerin sırdaşı, can atışı…
Şimdi diyorum unutan var mı Hasret yıldızını;
Adı "Hasret" olan yıldızımızı?..

Bütün kapılar sevgiyle açılır ve bütün pencereler. Ve bir masal anlatılır içinde sevgi olan içinde yıldızlar ve İstanbul olan…
Saygıyla.

Yıldız Seçen

Bekleyin daha bu hiçbir şey, Muammer Erkul’lu çooook anım var dinlemek isteyenlere. 🙂