Hayatımız bizimdir [18 Temmuz 2008 Cuma]

Hayat, insana bir defalık verilmiş…
Hayatın yaşanmış olan her ânı bir daha geri gelmemek üzere elimizden uçuyor. Ve şu hayatın her saniyesinin hesabı; bu hayat kime verildi ise, ondan sorulacak…
Yani, sözün özeti:
Hayatımız bi-zim-dir!

Bunu dilimizle hep söylüyoruz, ama anlamak için uzun zaman geçmesi gerekiyor;
Hayatımız bizimdir…
Daha sık duyduğumuz ve daha yüzeysel bir anlamı daha var bu cümlenin: Bencillik…Yani “ben kendi işime bakarım, benim canım ne istiyorsa onun peşinde koşarım, hoşlanmadığım şeylerden kaçar ve arzuladığım her ne varsa almak için herkesin gırtlağına basarım” düşüncesi!..
Bu da aynı kelimelerle ifade edilebiliyor evet, ama bunun rengi, kokusu, şekli şemaili, temeli çatısı, her şeyi, yani ruhu başka diğerinden… Belki bunun manasını da bilmeliyiz, ama diğerinin de. Çünkü hayatımız bizimdir…

İnsanlardan yardım alırız ve insanlara yardım ederiz. Bunun adı “insanlık”tır… Ve zaten genellikle; verdiğimiz oranlarda yardım alırız insanlardan…
Burada kastedilen; yardımlaşma, paylaşma, insanlık yapma ve fedakârlık etme değil. Peki ne? Başkalarının nefsine esir olmama; veya hastalığına, yahut inadına, ya da körlüğüne, hatta aptallığına…
Çünkü; hayatımız bizimdir!

Misal ki bazıları “Ben de senin gittiğin yöne doğru yürüyorum. Beraber gidelim mi? Hem bilmediklerimizi konuşur, faydalanırız birbirimizden” der… Eğer o bir zehir taciri değilse, bundan bir zarar gelmez. Hatta belki senin gittiğin doğru adreslere o da kavuşmuş olur.
Bazıları, sadece “Benim ayaklarım yürümez ve zaten hasta olduğum için yolculuk yapamam. Senden ricam, şu testimi suyla doldurup yanıma koyar mısın” der… Bu zavallıya da, kimliğine bile bakmadan yardım etmek iyidir. Dikkat edilecek olan; suyun temizinden vermektir.
Bazılarıysa şöyle der:
“Gel buraya! Seni ara sıra okşayacağım. Herkes seni benim yanımda görecek, bizi birbirimize yakın bilecek… Ben seni besleyeceğim ama sen de beni koruyacaksın… Ve asla kapımdan uzağa gitmeyecek, şu süslü tasmadan boynunu çıkarmaya çalışmayacaksın!..

İnsan hürdür. Kendi hayatını yaşar… Ve bu hayatın her saniyesinden hesaba çekileceğini bilir…
Hayvani hırslara veya hasta duygulara yahut geçici güzelliklere esir olmak; hürriyeti esarete ve yürüyen kişiyi kötürüme çevirir!
Sağlığımız ve ömrümüz el verdiğince hizmet edeceğiz insanlara elbette. Fakat şunu iyi anlayacağız, asla unutmayacağız ki; hayatımız bizimdir!

Stop
Muammer Erkul
18 Temmuz 2008 Cuma

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir