Sarılırken ümit ürkek koynuna,
Cennet ağacına bir kuş oturur...
Bakışı fezadan yıldız koparan,
Orda pür tebessüm bir derviş durur...
Pamuktan hırkası yalın sırtında,
Mahzun, boynu bükük ve kalbi kırık...
Dipdiri bir zikir dudaklarında,
Boğazında yıllar boyu hıçkırık...
Bir ömür... Ömür ki alır kendini,
Kaf Dağı'nı aşar, göğe düşürür...
Firdevs Irmağı'nın kıyılarına
Gülüşü gül açan o derviş yürür...
Zerrelerle döner akılda yokluk...
Büsbüyük ıssızlık ve de dahası...
Bir kahraman gördük dünya gözüyle
Ki öyle acıttı onun vedası...
Hatice Atmaca
HEADER
Sanki dünyadan uzaklaşarak...