Şu tatil günü, huzur içinde okuyabileceğiniz birkaç satır yazayım derken, aşağıdaki Kızılderili hikâyesine rastladım. Ben yazmadım hikâyeyi, evet. Fakat hem Orta Asya’dan akrabalığımız olan ve hem de yaşadığımız şu dünyadan silinip giderlerken, kendilerine mahsus bilgeliklerini de heybelerinde götüren Kızılderililerden kalan şu ibretlik satırları görmenizi istedim.
Yaşlı Kızılderili reisi kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği seyrediyorlardı. Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı ve on iki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler hep dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı.
Dedesinin sürekli gözünün önünde tuttuğu, yanından hiç ayırmadığı iki iri köpekti bunlar.
Çocuk, kulübeyi korumak için sadece biri yeterli gözükürken niye ötekinin de burada olduğunu, hem niye renklerinin illa da siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık.
O merakla bunu sordu dedesine.
Yaşlı reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.
-Onlar, dedi. Onlar benim için iki simgedir evlat…
-Neyin simgesi? Diye sorunca torunu, şöyle cevapladı ihtiyar:
-İyilik ile kötülüğün simgesi… Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları!..
Çocuk, sözün burasında; “mücadele varsa, kazananı da olmalı” diye düşündü ve içinde bulunduğu yaşa has bitmeyen sorularına bir yenisini daha ekledi:
-Peki, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?
Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:
-Hangisi mi evlat? Dedi…
Ben hangisini daha iyi beslersem o kazanır elbette mücadeleyi!..
…..
Not: Dilerim kazanan, sizin de beyaz köpeğiniz olsun! 🙂
Stop
Muammer Erkul
15 Şubat 2009 Pazar
Pembelerde iyiliğin güzelliğini, gride ise kötülüğün rengini görmüşümdür ben de… Çünkü gri silik siyahtir. Biraz daha masumca olsun kötülükler diye… Muhteşem bir hikaye Muammer Erkul, bu tatil gününde havadaki gri bulutlar gecenin pembe kanatlarına bıraktı kendini. Teşekkürler, yüreğin dert görmesin.
Sevgiler…
ÜMMÜGÜL DURAK
Kafam karıştı bugun pazar mıydı diye… :-))
PERGİN
Çok anlamlı ve ders verici bir hikâye. İzninizle anlatacağım ve bolca okutacağım 🙂
ŞAHİKA ATEŞ
Azizim, teşekkürler. Güzel bir yazı, güzel bir konu, tebrik ederim…
İBRAHİM ALAATTİN ATEŞ
Beyaz her zaman iç açan ve saflığı temsil eden bir renk savaşlarda bile beyaz bayrak gösterilip savaşa son verilir… Siyahsa daima insanı ürkütür siyah bir gece, siyah bulutlar korkunç bir hava olacağını anlatır bize de benim anlayamadığım şu griler gri maske giyen insanlar siyahtan da korkunç onlar ne iyiliklerini anlayabilirsiniz ne kötülüklerini… Beyaz da siyah ta her dönem hayatımızda oldu olması da lazım, hep beyaz olsa idi çevremiz beyazın kıymeti bilinmezdi siyah olunca hımmm demek siyah da varmış dedik. Fakat griler hiç olmasın mümkünse(hayırlı güzel günler sizlerin olsun).
SEVİL
Adem aleyhiselamdan kıyamete kadar siyah ve beyazlar hep mücadele edecek. Beyazlarımızın açık ara galip olması dileğiyle (renk körlüğüne dikkat etmeliyiz)…
ABDULLAH ÇALIŞKAN