İlk adım nasıl atılır? [26 Nisan 2013 Cuma]

Dedi ki "Gazetede yazmak istiyorum. İnternette de olabilir…
Müstear isimle falan hiç farketmez, yani kendi ismim görülmese de olur…
Acabu bu mümkün müdür?

Sordum elbette; hangi konularda yazmak istediğini… 
Yani; kabiliyetin, merakın nedir? Dedim…
Evet gazete şart değildi ve bunun pek imkanı da yoktu şu dönemde fakat zaten önemli olan kendi fikrini birilerine ulaştırmaktı, öyle değil mi?

Hevesliydi ama…
Evet, bir gazete şart değil. Kitlelere ulaşmak istiyorum ben, ismimin yükselmesi veya istikbal kaygısı olmadan rahatça yazabilmek istiyorum. Ve hatta siz de takdir edersiniz ki; genç yaşta bir insan olduğum için, ismimin ön plana çıkmaması daha iyi olacaktır…
Güncel politik konulardan ziyade insanların özgür düşünebilmesine yönelik, yani herhangi bir siyasi kaygı olmadan insanların rahatça memleket meselelerini düşünebilmesini istiyorum.
Bu minvalde yazmak isterim…

Her hangi bir KİŞİYE hakaret etmeden… Her hangi bir PARTİ taraftarı olmadan… Uluorta sövüp saymadan… Derin dini konulara da girmeden, bizim sitede yazmaya başlayalım istersen..
Eğer okuyanlara beğendirebilirsek; günü gelir başka yerlerde de yazmaya başlarsın… Olur mu?
Fakat; "yazdıklarını tekrar tekrar oku, düzelt" filan dersem, kırılmak yok…
Yetişeceksen, yani PİŞECEKSEN ATEŞE OTURMAYI göze alman gerek!
Razı isen bekliyorum, dedim…

O zaman dedi ki:
Siz nasıl derseniz o şekilde olacak ağabey:) 
Bu konuda bir tek size danışmak istedim, bir tek sizden yardım istedim, ben biraz daha, "yazarak" içimi döken birisiyim. 
Tabi ki bunun eğitilmesi gerekiyor, dediğiniz gibi. Bazen Facebook’ta böyle aşırı, sert yazılar yazabiliyorum. Her ne kadar tepki almasam da, sonuçta kitlelere hitap eden bir yayında yazı yazmak farklı bir sorumluluk istiyor olsa gerek…
Sizin üslubunuzu o konuda hep örnek almaya çalıştım (hoş, pek de başarılı sayılmam:)) 
Birleştirici bir yönünüz var, insanların en saf, en insanî yönlerine, derinlemesine hitap ediyorsunuz. 
Ben de hep bunun peşinde oldum. Amacım yazımı okutabilmekten ziyade okuyanları -tabiri caizse- bazı konularda biraz eğitmek oldu. 
Farklı düşünebilmek, bunu başarırsam HER ŞEYİN başlangıcı için güzel bir noktaya gelmiş olacağımı düşündüm. 
Sizin göstereceğiniz yolda yürümeye kesinlikle razıyım Muammer ağabey, size teslimim. Saygılarımla…
Kardeşiniz, filanca…

O "filanca"nın bir gün "biri" olarak karşınıza gelmesini dilerim.
Elinden tutup sahneye getirmeyi ve onu size takdim etmeyi umarım…
Onun için ona bugün dua ettim:
Allahüteala yolunu açık etsin, gönlünü geniş etsin; korktuğundan emin umduğuna nail eylesin, şu cuma günü ve bebekler ve yaşlılar hatırına…

Sonra da; tamam, dedim…
Hadi başlayalım…
Bir yazı yaz ama, bunu "herkes" okumayacak.
Sadece birkaç kişi…
Komünist bir gerilla… Faşist bir milliyetçi… Katolik bir papaz… Müslüman bir ortaokul öğrencisi… Budist bir ihtiyar okuyacak…
Ya da, babaannen… Ortaokula giden erkek yeğenin… Gelin olmaya hazırlanan kuzenin… Çarşı esnafından dayın… Üniversitedeki profesörün okuyacak…

Bak, nasıl düşündüğümü anlıyor musun?
Böyle yazabilmek lazım…
İnsan olduğunu ve insana yazdığını unutmayacaksın!

İnsanların yaptıkları değişir; partileri, takımları, huyları, dinleri…
Ama, "insan olmaları" değişmez.

Senin hangi yöne gittiğini ve hep aynı yönde olacağını bilirse insanlar, kendine yeni yeni yol arkadaşları bulursun…
Edirne treni hep Edirne yönüne gider.
Sen, rayını doğru döşersen; sen de yanılmazsın, vagonlarına binenler de yanılmaz!

Hata elbet insanlar için…
Fakat biz, elimizden geleni yapacağız, kim geliiir kim kalır;
Tevekkeltü alallah!
Yani elimizden geleni yaptıktan sonra meydana gelen sonuca razı olacağız.

Haydi, çıkalım yola…
İlk adım, her adımın başıdır!  

Muammer Erkul
artıStop 26 Nisan 2013 Cuma
www.muammererkul.com

.