Diyor ki mektubunda:
"Dün bir sümbül aldım kendime, bahar hediyesi olarak…
Ara sıra kendime minik hediyeler alıyorum böyle. İçimi rahatlatıyor, ruhumu gevşetiyor sanki bu ufacık mutluluklar…
İnsanların neredeyse nefes almaya bile mecalinin kalmadığı şu günlerde; gülümsemek ve gülümsetmek adına bir şeyler yapmak lazım diye düşünüyorum.
Gülümsemek adına; artık, uyanır uyanmaz ilk gördüğüm şey olan saksıdaki sümbülümle konuşmak oluyor. Gülümsetmek adına ise; elimde "Sen İstanbul Olsaydın"la dolaşıyorum…
Suratını azıcık asık gördüğüm birilerinin eline tutuşturup kitabı;
"Hadi, kendine rasgele bir sayfa aç" diyorum… Şaşırıyor tabii. Sonra, ne olacağını bilemeden açıyor her hangi bir yer.
Alıyorum kitabı elinden ve başlıyorum okumaya.
Önce neler olduğunu anlamaya çalışıyor. Ardından, dalııııp gidiyor gözleri, veee… Sonra, ne mi oluyor?..
Tabii ki gülümsüyor abicim, gülümsüyor…
Bunu en olmadık zamanlarda, en olmadık yerlerde yapıyorum. Dükkanda, sokakta, kursta hatta metroda…
…..
Geçen gün, içinde yüzlerce yorgun ve asık suratın bulunduğu bir metro vagonundayız.
Ama, nasıl içim sıkıldı, neredeyse ağlayacağım…
Yanımdaki arkadaşımdan rica ettim, bir sayfa açtı… Herkes, tek konuşanlar olan bize bakıyor. Ben de bilerek daha yüksek sesle konuşuyorum tabii!..
Arkadaşım açtı bir sayfa ve kitabı bana uzattı.
Başladım okumaya; önce aynı şaşkınlık, sonra ne oluyor merakı, ama herkesin kulağı bizde…
Ohh, rahatladım…
Ağlamadan da rahatlayabiliyormuş insan.
Belki de yazmak, ya da okumak; "gözyaşının" başka bir çeşidi olduğu için, böylesine rahatlatıyordur ruhumu…
Dükkandayım şu anda, saat 08.50… Ön taraftaki esnaf komşumuz bir bardak sabah çayı getirdi bana, sıcacık… Yani bu satırları yazarken, buraaam buram Rize çayı kokuyor, ve Rize burnumda tütüyor…
Mutlu olmayı tercih edince; insan, bir bardak çayda bile deryaları buluyor…
Öyle değil mi?.."
Fotoğraf çekenler, yüzüne baktıkları kişilerin gülümsemelerini isterler ya hep… Mudanya, Prestij Fotoğrafçılık’ın Safiye’siydi bu mektubu gönderen. Köşemizin, taa ilk yıllarından beri müdavimi olan "Sazsız"ımız yani!..
…..
Bir gün "büyük adam" olursam, ve de bana sorarlarsa; "nasıl oldu bu iş" diye, cevabım şimdiden hazır:
"Ben, güzel insanlarla beraberdim!
Güzel insanlarla ve gülümseyen insanlarla…"
………………………..
İMZA VE SÖYLEŞİ
Yazar: Muammer Erkul
Tarih: 19 Nisan 2003 Cumartesi (yarın)
Saat: 13:00 – 17:00 arası
Yer: TÜYAP Kitap Fuarı, Nesil Yayınları-Moral FM standı
Uluslararası Enternasyonal İzmir Fuarı
Stop
Muammer Erkul
18 Nisan 2003 Cuma