Küçük çocukların saf/masum ifadelerle verdiği hoş/komik/ilginç cevaplara güler, hatta bunlardan programlar çıkarırız. Bizler şu “farka” şaşırırız aslında: Çocuklar gördükleri şekilde söyler; bizlerse alıştığımız şeyleri yapar ve kendi istediğimiz şekilde görmeye devam ederiz!
Bir çocuğa “Spor nedir ve ne yapılır?” deseler, “Spor gole bakmak ve çerez yemektir” demez mi?.. Spor anlayışımız işte bu hale geldi. Çocuklar sadece iki üç parmağıyla (fare/klavye) antrenman yapıyor; büyükler içinse spor, ekran karşısında atıştırmak demek!
İbrahim Kutluay şahane bir program hazırlamıştı, adı: “Sahaya çık.” Bugünlerde NTV Spor’da tekrarları yayınlanıyor… Millî sporcumuz bir grup çocuğa basketbol öğretirken izleyenler de gösterdiklerini öğrenmeye çalışıyor: Yere nasıl basılır, nasıl dönülür, top nasıl tutulup nasıl çekilir… Profesyonel biri “sahaya çıkmayı” özendiriyor çocuklara, onları enerji atmaya, ter dökmeye teşvik ediyor. Yani diyor ki: Madalya isteyen sahaya çıkar, boş oturana, ter dökmeyene kupa yok!..
Bugünlerde dünyanın gözü ülkemizde; 2010 Dünya Basketbol Şampiyonası ülkemizde yapılıyor. Çin, Fildişi sahili, Portorico, Rusya ve Yunanistan içinde bulunduğumuz grubun diğer takımları. Bugün 4’te 4 yapma gayretindeyiz ama bundan gençlerimiz bîhaber. Peki vebalin çoğu haberi vermesi gerekenlerde değil mi?
Başımızdaki futbol dayatması kırmızı çizgilerimize dayandı. Üç beş futbol takımından birinin fanatiği obez seyirciler olarak mı yaşayacağız hayatı? Neden (ekran karşısından bakmak değil) sahaya çıkmak özendirilmiyor? Onlarca spor dalını öğreten programlar neden yapılamıyor ve yayınlanmıyor?
“Sahaya Çık” programının tekrarları yayınlanıyor, çünkü benzerleri yok…
Çocukların, gençlerin, yapımcıların ve sponsorların sahaya çıkma zamanı gelmedi mi?
Muammer Erkul
02 Eylül 2010 Perşembe