İsmimizle erişilen web sayfasını, geçen yıl 19 Ocakta başlatmıştık. Yayınlanmış yazı ve çizgilerimizi toplamaktı gayemiz. Gazetede 99 sonrasında çıkan yazıların çoğunu, onun haricindekilerin de henüz çok küçük bir kısmını koyabildik. Bir yandan bu “toplama” işi devam ederken; köşemize uymayan yazıları siteye koymaya, bazı güncel olayları yorumlamaya başladık. Bu arada yazışmalar, haberler, fotoğraflar filan da girince, iş değişti ve muammererkul.com bir depo/arşiv olmaktan çıktı; başımıza “iş” aldık!
Velhasıl bir sene geçti. Ayın 19’una girdiğimiz gece, hep birlikte mutlu olalım diye; “Birinci yılımız” isimli bir yazı koydum… Az sonra; “site ne güzel olmuş” diye bir telefon ve birkaç mesaj geldi. Tekrar döndüm siteye ki; aman Allah’ım!.. (Sitemiz 1 yaşında. Özel bölüme şuradan geçin) diyordu!
Şimdi ben, üzerinde kendi adım yazan sitede şaşkınlıklar içindeydim. Toplanmış nice güzellik: Üç ayrı yaş pasta ki üzerlerinde sitemizin ismi yazıyor, minik ellerin çizdiği resimler, özel yazılar, şiirler, okunmuş radyo kayıtları… Yani adın etrafında senden habersiz yapılmış işler…
Çok sevindim elbette, ama (hadi söyleyeyim) bir de… Sandım ki öldüm!.. Düşündüm ki; acaba gerçekten böyle sözler mi söyleyecekler ardımdan?.. Bu insanlardan birinin hayır duasıyla kurtulurum belki ama bilmiyorum ki hangisinin!
Gün boyu bu kutlamalar, mesajlar sürdü ve site kendi tıklanma rekorunu kırdı. Ziyaretçiler, arayanlar filan… Ayın 20’sineyse; üzerinde adım yazan mezarı görmüş halde uyandım ve bu yazıyı yazmaya oturdum. Bu arada postamı açtım. Abdüllatif abinin mail grubundan o sabah gelen “Ey mevtalar” isimli menkıbe, bu hadiseye noktayı koydu. Sanki “kaldırırsan o burnunu kırarlar” diyordu! 🙂
Stop
Muammer Erkul
22 Ocak 2009 Perşembe
——————-
NOT: "Sanki öldüm" yazısının geniş olarak anlatımış hali,
Seyir Defteri’mizdeki (19 Ocak 2009 tarihli) "Birinci yaşımız" isimli yazımızın
son kısmındadır…
Aşağıdaki adresi tıklayarak da geçebilirsiniz:
http://www.muammererkul.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1985&Itemid=25
Muammer abimm…Yaa nasıl dalmışım yazını okurken başlığa da dikkat etmeden daldım satırların arasına ve irkildım… Daha doğrusu içim yandıı sanki :sad:(
Hani benim değerlim öyle samimi yazmış ki yazıyı… Diyordu ki bana; Meryem, ne olur dualarına beni de kat…
Tek anladığım tek hissttiğim buydu ve haber wermeye geldim bugun buraya…
Sen Meryem’in dualarındasınnn… Adını bildiğin bilmediğin sayısız güzellik de inan en azından sadece bır yazını okusa bile ALLAH RAZI OLSUN diyordur emin ol nolurr…
Sen benim,, bizim canımızzsın…
Rabbim daimi hayatımızda da beraber kılsın bizi inşallah…
Sevgimle…
MERYEM, YALOVA’DAN
Hastayım ama yine de yazıyorum. Fakat sen beni unuttun gönüldostum, hiç yazmıyorsun, neden?
Kitaplar o kadar çok oldu ki yollamada kolaylık bul… [CVP: Yarı yıl tatili geçsin bakalım, herkes memleketine gitti! M.]
RABİA