Biliyorum; başka bir âlem daha var…
Ben, orda,,, uçuyorum; ama kimselere söyleme!..
…..
Bazen sen de oluyorsun orda; elim elinde oluyor ve gözün gözümde…
Bir muzun kabuğu gibi dilim dilim, bölüm bölüm, kısım kısım açılıyorsun ve ben senin içini görüyorum.
Yeşil bir yamaçta kaynayan gözenin göz gibi taşmakta olan serin suyunu alıyorum avuçlarımla,, içinden;
Bu, nasıl lezzet!..
Burası, Dünya olamaz.
Zaten, burası dünya olmamalı da!..
…..
Çünkü bu güzel şeyler madde değil, yani cisimler arasında değilim.
Ama maddesiz; mücerret-soyut da değil. Ağırlığı yok ve yer kaplamıyor hiçbir şey, ama her şey dağılabiliyor, parçalanabiliyor, bozulabiliyor…
Yani burası dünya değilse de, dünyadan çok da uzak değil!..
Hani, bir çiçek gibi açıyor ya içim… Hani açılıyorum ya, göğe ve güneşe doğru; ama, hani köküm toprağın altında kalıyor… Yani, ılık rüzgârlar okşarken saçlarımı farkına varıyorum ki; henüz çamura bağlıyım…
Bakıyorum ki saplanmış, batmış; sadece basarak ilerleyebilen ayaklarım!..
…..
Ne demek bunlar?..
Nasıl anlatılır ki, anlaşılmayan?..
Biliyorum; başka bir âlem daha var…
Ben, orda,,, uçuyorum da…. Ama, sakın kimselere söyleme!..
……
Üstelik sen de oluyorsun bazen orda. Ve bazen de bembeyaz, pamuk sakallı bulutlardan bir süt damlası gibi saldığımda kendimi sana doğru;
Kaçıyorsun!..
Hızlanarak sana doğru akarken, hava içimden geçsin de beni engellemesin diye ya gözeneklerim açılıp genişliyor, veya ben inceliyorum havadan bile fazla, ve tutulmaz hazlara varıyorum…
….ama, altındaki yer çekiliyor aynı süratle altımdan,, ve ben sana geldikçe gidiyor, koştukça kaçıyor, yetiştikçe uzaklaşıyor, ulaştıkça varılamıyorsun!..
Nedir bu?..
Bu işin bir sırrı olmalı!
Burası, dünya olamaz. Ve de zaten, burası dünya olmamalı!..
Biliyorum; başka bir âlem daha var, yani bir üçüncü âlem….
Ben, orda,,, uçuyorum da bazen; ama bunu sakın kimselere söyleme!..
Bir de şunu söyleme sakın kimselere;
Bazen, seni de orda buluyorum!..
Biliyorum, ve bil ki;
Sırrımsın!..
Stop
Muammer Erkul
29 Mayıs 2003 Perşembe