Bilim dünyamızın en önemli isimlerinden; Sorbon ve Colombia Üniversiteleri eski hocası Ordinaryüs Prof. Dr. Reha Oğuz Türkkan 90 yaşında vefat etti. 19 Ocak 2010 günü Zincirlikuyu’da toprağa kondu. Gazetemizde de yazmıştı, Allah rahmet eylesin…
90’ların başında tanışmıştık. “Türk 2000”i benim küçük yerimde (eski Günaydın’ın karşısında Sıdıka Batu Han vardı) çıkarmaya başladık. İlk sayının kapağına bir deniz çizmemi istemiş “Rengi turkuvaz olsun” demişti. Ayda bir basılıyordu Türk 2000 dergisi…
Bir iş için Amerika’ya gitmişti. Genel muayenede karar vermişler ve hemen bypass olmuş.
“Ameliyat ederken göğüs kemiğimi kesip ceket gibi omuzlarıma kadar beni kanırttılar, onun için sırtım ağrıyor” der ve “Hiç sigara içmedim, kilom da yok” diyerek damarının tıkanmasına şaşardı.
Yaşı ise 70’i geçmişti…
Ameliyattan sonra ben onun evine gitmeye başlamıştım. Alp küçüktü, Tuğrul ise sanırım ortaokula başlamıştı.
Bir gün balkonunda çalışırken önündeki kâğıtlardan birini rüzgâr uçurdu. Onuncu katta mı neydik. Öyle bir refleksle elini balkon demiri arasından çıkardı ki; havadaki kâğıdı “şap” diye apartmanın dışına yapıştırıp yakaladı! Nefesim kesildi, ameliyatlı kalbi duruverecek sandım!
Hatıralarını anlatırken hiç kızdığını görmedim.
Sanki hâlâ inanamıyor gibiydi başına gelenlere; insan çektiği Nazi işkencelerine güler mi?
Bunları derli toplu, belli bir sıra dahilinde; tarihçi Murat Bardakçı ve televizyoncu Fatih Altaylı’ya anlatmıştı geçen sene, 89 yaşındayken.
Çocukken en korktuğum yerlerden biri İkinci Şube idi. Bu Sansaryan Han’ın önünden geçerken akıl almaz zulüm hikâyeleri anlatırdı babam. Eminönü sahiline bakan yapıların ardındaki ikinci sokaktaydı bu devasa bina. Öyle bir gün geleceğini ve işte oradaki “tabutluk”lardan çıkmış başrol oyuncularından biriyle çalışacağımı nerden bilecektim ki?.. (Devamını anlatmamı ister misiniz?)
Muammer Erkul
24 Ocak 2010 Pazar
Aşağıdaki adrese/linke tıkladığınız zaman, STOP köşemizde yayınlanmış yazılarla birlikte,
yayınlanmamış kısımları ve bu ilginç hayatı/hatırayı işleyen diğer yazıları da bulacaksınız:
http://www.muammererkul.com/index.php?option=com_content&view=article&id=2363:seyir-defteri-ocak-2010-qtabutlukqtaki-son-faist-dosyas&catid=14:seyir-defteri&Itemid=25
Elbette…
Merakla bekliyoruz.
Hem de çookk isterim devamını dinlemeyi…
Necip Milletimizin değerlerinin koruyucusu gençliğin yolunun aydınlatıcısı bir dava adamı daha tarihteki ve fatihalar listesindeki yerini aldı. Mekanı cennet olsun.
Onları anlatmaya ve anlamaya yukarıdaki “Hatıralarını anlatırken hiç kızdığını görmedim” cümlesi yetişir herhalde.
Bir ilm adamı olacaksın ve Suçun Milletini sevmek olacak… Mükafatın (!) Tabutlukta misafir (!) edilmek…
Devletin her türlü kaymağını yedikten sonra şımarık çocuklar gibi devleti aleyhinde söz hakkı edinenlerle, devletin makamında bulunup yağlı kemik uğruna hırlamaktan çekinmeyenlerle aynı oksijeni tenefüs ettiğimiz şu ortamda… Neyse.
Cengaverlik özüne verilmiş kahramanlıkla yoğrulmuş milleti kahramansız bırakma Allah’ım.
MUSTAFA METİN TAMER
Bunun gibi hikayeleri duymaya aç bir milletiz. Anlatın öğrenelim. Çok güzel bir yazı olmuş ellerinize sağlık. Devamını merakla bekliyoruz…
ALLAH rahmet eylesin. Devamını dinlemek ufkumuzu genişletir sanırım…
Israrla bekleriz.
Böyle Türk büyüklerini neden yakından tanımıyoruz. Televizyonlarda sohbetlerini dinleyip, gazetelerde makalelerini okuyup kitaplarından faydalanmıyoruz. Reha Oğuz Türkkan’ı kaç kişi tanıyordur Türkiye’de?.. Kaç kişi kıymetini biliyordur mücadele ile geçirilen bir ömrün kıymetini. Böyle büyük şahsiyetler [misal ki sosyalistlerin elinde olsaydı] dünya çapında ünlenir, nam salardı. Milliyetçi ve Müslüman olunca ancak öldükten sonra bir-kaç sefer adı duyuluyor o kadar!..
Büyüklerimizi tanıayalım, tanıtalım, kıymetlerini bilelim.
Ki onların el verdiği, teveccüh ettiği yenileri yetişsin…
Tabiki isteriz. F.Altaylı-M.Bardakçı proğramını izlemiştim. Ama kaydedememiştim. Eğer yazarsanız çok mutlu oluruz.
İyi çalışmalar.
Elbette ki bu site sakinleri devamını ister, hepimiz isteriz. “Birilerinin bir şeyler yapması gerekir” sözüne örnek ve önder olduğunuz için tebrikler.
İyi varsın sevgili dost…
Böylesi acılı anıları dahi, böylesine nahif bir üslupla sunabilmek ne güzel…
Elbette devamını istiyoruz… Elbette…
Bu vesileyle Bir asra şahitlik etmiş yaşayan tarih Türkkan’a Allahtan rahmet, sevenlerine ve necip Türk Milletine başsağlığı diliyorum.
Bu abide şahsiyetler bu gençliğe tanıtılmalı… Unutulmamalı unutturulmamalı… Onlar bu ülke için nasıl dişe diş cana can mücadele ettilerse, bu milletin fertleri olarak bizler de hiç olmazsa onların aziz hatıralarını yaşatmayı kendimize ilke edinmeliyiz…
Reha Oğuz Türkkan’ın yazdığı, Türkiye’nin ilk hızlı okuma kitabı olan “Anlayarak Çok Hızlı Okuma” kitabı elime 1991’de geçmişti. Günlerce, okumuş ve denemeler yapmıştım. Bugün hatırı sayılır bir hızla okuyor olmamda etkisi büyüktür.
O zaman, mücadelesini tanımış ve takip etmiştim.
Daha sonra, “Kolay ve İyi Öğrenme Teknikleri” kitabını da keyifle okumuştum.
Allah rahmet eylesin.
Onlar tabutluklara girdiler ve çıktılar… O işkencelere dayanabilip, yaşamaya devam edebileni etti…
Ya diğerleri?..
Bu işkenceleri yapanlar veya yapılmasını emredenler, göz yumanlar…
Ya onlar?..
Gömüldükleri “tabutluk”tan çıkabildiler mi?..
Çıkabilecekler mi?..
Reha Oğuz Türkkan(lar) bir süre kaldı orada.
Onlar ise artık ebediyen tabutlukta!
Mekânı cennet olsun, Mevlam ahirette sıkıntı göstermesin Prof. Dr. Reha Oğuz Türkkan’a…
Devamını ise anlatmanı elbette istiyoruz abiciğim. Anlat(ın) ki öğrenelim…
Öğrenelim; müsebbiplerinin “öcü! böcü!” diyerek bizleri uzak tutmaya çalıştıkları dehşet yıllarını!
Gözlerden saklamak için üstüne “naylon çiçekler” koydukları o vahşet çukuru yılları!
Öğrenelim… Ki, zihnimizde herşey yerli yerine otursun; içimizde herkes lâyık olduğu yere otursun!..
Hicran Seçkin
Davasını aşıladığı yürekler bir olmak için gün sayıyor Allah’ım yar ve yardımcıları olsun. Amin…
Mekanı cennet olsun dualarımızdasın Türkkan hoca.
Bu ulusa yakışan hainlerle kahramanların bir olmadığını cümle aleme göstermektir.
Öğrenmekten korkmayınız ilim her kapıda ilk tercih olacak.
Devamını bekliyoruz elbette…