Teşekkürler
Sevgili Sena, mektubunu; “Sevgiliye muhabbetle” diye bitirmiş… Ardından da aklına gelenleri yazmaya devam etmiş:
(Muhabbetle, deyince aklıma Engin Noyan’ın birkaç sene önce Ramazan’da iftar saatlerinde evimize misafir olduğunda,
“Şimdi Ezân-ı Muhammedî’yle kucaklaşma zamanı” derken, gözlerinden muhteşem bir ışıltıyla gönüllerimize cömertçe savurduğu manevî güzelliği hatırladım…
Hatırlıyor musun, sen de; “Havaî fişekleriniz nerde?..” diyordun o günlerde, ya…
Engin Noyan’ın gözlerindeydi, ben gördüm.)
Eyvallah Sena… Ben de o güzel gönül adamı gibi demiş olayım:
Eyvallah!..
Ne iyi ettin de hatırlattın bana Engin Noyan’ı, hem de tam zamanında…
Epeydir bahsetmek istiyordum da bir türlü denk düşmüyordu… Oysa bana, televizyon kanallarındaki “program”ları say deseler, acaba ikinci elimin parmaklarına geçebilir miyim?..
Düşünüyorum;
Ben mi bunağım, televizyonlar mı kabız?..
Düşünüyorum;
Benim gibi “Engin Noyan’ın bacaklarının güzel olup olmadığını aklına getirmeden… Hatta bazen nefes almayı bile unutup, önce Kapılar ve Köprüler’i, şimdiyse Çamlıca Geceleri’ni “içen” binlerce insan varsa…
…Nasıl oluyor da bunca “kul”;
“Emrin başım üstüne sultanım” diyerek el pençe divan duruyor reytingçi “Hamdi”lerin huzûrunda?..
Bu soru batar adama…
Ama, adama!
“Gönlü de” bu ülkenin vatandaşı olan bin denek seçilsin… Bu bin kişinin önüne yüz televizyon programı konulsun… Densin ki:
“Bunlardan hangisini çoluğunun-çocuğunun karşısında açıp, huzûr-u kalp ile çıkıp gidebilirsin?..”
Hadi bakalım, kolaysa iki elinizin parmağı kadar program çıkarın içinden de görelim!..
Engin Noyan, “ağabeyim” değildir, keşke olsaydı…
Engin Noyan, “dostum” değildir, keşke olsaydı…
Noyanlarla ilk ve son kez sevgili Cihat Zafer’in “Telve”lerinden birinde karşılaşmıştık.
Şimdi soruyorum kendime;
Engin Noyan’ın büyük bir itinayla önümüze sermiş olduğu bu “letafet sofraları”ndan birileri daha beslensin diye iki satır yazmazsam… Kalkıp ayağa alkışlamazsam; bizim mazimiz, bizim san’atımız, bizim kültürümüz, bizim geleceğimiz ve hakikaten “bizim” olan ne varsa yakama sarılıp benden hesap sormaz mı?..
Eyvallah Çamlıca Geceleri…
Eyvallah Engin Noyan isimli güzel insan…
Bana ve benim gibi düşünen binlerce izleyiciye verdikleriniz ve vermek istedikleriniz için,
Teşekkürler!
——————————————————-
SEVGİLİ PEYGAMBERİMİZDEN
Din kardeşine karşı güleryüzlü olmak, ona iyi şeyleri öğretmek, kötülük yapmasını önlemek hep sadakadır
Akıl gibi mal, iyi huy
gibi dost, edep gibi mîras,
ve ilim gibi şeref olmaz.
Hazret-i Ali Radıyallahü anh
Hayır eken, çok
mahsul alır. Şer eken ise,
pişmanlık biçer.
Abdullah bin Mes’ûdradıyallahü anh
Şiir
Sayende
Düştüm hayat yoluna avare geçti yıllar
Kaderim ak bağrıma döktü gül yerine har
Güldüm yine de güldüm her günüm olsa da dar
Sayende son ümit de yanıp yanıp kül oldu.
Ahh! Bu sevdamda yine kırılan gönül oldu.
Bana olmaz dediler sevmiştim bile bile
Belki dedim sabrettim bekledim sever diye
Günlerin sonu yokmuş bekleyişim nafile
Sayende son ümit de yanıp yanıp kül oldu.
Ahh! Bu sevdamda yine kırılan gönül oldu.
Sevda başaklarımı nazarın etti harman
Doktor değil vefasız sensin derdime derman
Çaresiz, garip gönlüm dinlemez başka ferman
Sayende son ümit de yanıp yanıp kül oldu.
Ahh! Bu sevdamda yine kırılan gönül oldu.
Yılmaz Gül-Savaştepe
29 ARALIK 1999 ÇARŞAMBA
21 Ramazan 1420
* Rûmî: 1415-Kasım: 52
* 12. ay, 31 gün, 52. hafta. Yılın 363. günü-Kalan gün: 2
* Çerkez Edhem Hadisesi. (1921)
* Van’da uçak düştü, 59 ölü. (1994)
* Şiddetli Soğuklar.
Stoplayanlar
Uğur Çelik-Antalya, Ferhan Özgümüş-Manavgat, Jale Ecevit-Bakırköy, Nevin Şaman-Sivas, Ferhat Uslu-Diyarbakır, Fatma Karakülah-Kayseri, Ahmet Sezgin-Terme, Sena Erginer-Bursa, Zeynep Akbulut-Ankara, Beyza Oğuz-Eskişehir, Aysel Özmen-Sakarya, Betül Canlı-K. Maraş, Adem Demir-Avusturya, Levent Kurcan-Bursa, Elif Özderya-Araklı
Allah sevgisi
Düşünüyorum: O’ndan evvel zaman var mıydı?
Hakikatler, boşluğa bakan aynalar mıydı?
N.F.K.
Stop
Muammer Erkul
29 Aralık 1999 Çarşamba