“Türkiye’nin Manevi Coğrafyası” ismiyle yayınlanan bir yazı dizisi vardı eskiden Türkiye Gazetesi’nde… Şehir şehir, köy köy dolaşıp, ülkemizin maneviyat atlasını çıkarmaya çalışan bir adam vardı…
..var idi!
İsmini ilk defa Çocuk Dergisi’nde görmüştüm; güzel tarihimizden sayfalar hazırlıyordu. Dergici olmaya çalıştığımız sıralardı, kendisiyle tanıştım. Beni tanımasından hoşlandığım insanlardandı…
Zeki gözlerle keskin bakar ve sanki “açık verirsen makaraya sararım” derdi, fakat sınırları ölçüleri gayet iyi bildiğinden onunla geçinemeyen kimse hatırlamıyorum. Kendiyle ve insanlarla barışık biriydi.
Karikatüristlik, köşe yazarlığı, muhabirlik yapmıştı. O sıralar Türkiye Çocuk için fotoroman çekiyordu. Senaristi ve yönetmeni olduğu bu çalışmada bir de rol üstlenmişti. Pikaj montaj gibi teknik aşamalarda da hep devredeydi. Gayretli biri için yapılabilir ölçüdeydi belki bu işler, ama Sinan Abi’nin kolu, hem de sağ kolu yoktu; ceketinin kolunu cebine sokarak dolaşırdı… Utanıp hiç soramamıştım hikâyesini.
Bir gün (ilkokul çağındaki) kızıyla gelmişti dergiye. İsmi çok hoşuma gitmişti. “Evlenir de kızım olursa ismini Nazlı Hilal koyarım” demiştim, ama hayalim olmadı… Sadece ablamın telsiz kodunda kullanmıştık bu ismi.
Uzun zaman geçti aradan ve çok sular geçti köprülerin altından.
Geçen yaz, çok sıcak bir günde, Beyazıt Devlet Kütüphanesi’nde karşılaştık. “Köşende bana da yer açsana ara sıra yazayım, çok özledim” dedi… Olur, dedim. Gülüştük…
Onca seneden sonra meğer bu son görüşmemizmiş!
Bu sabah ‘sanatalemi’nde bir şey karıştırırken gördüm, önce anlayamadım bile ve sonra öylece, şaştıım kaldım…
22 Ağustos Cuma günü öğleden sonra… Ben Saroz Körfezi’nde (Gelibolu ilçesi Kavak Çayı ağzı) su içinde kalan top bataryalarını görüntülemeye çalıştığım saatlerde toprağa konulmuş. Ümit Sinan Topçuoğlu. 59 yaşındaymış…
Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun inşallah…
…..
(Not: Resmini, öz geçmişini ve ilgili bir iki yazıyı siteye koydum: www.muammererkul.com)
Stop
Muammer Erkul
28 Ağustos 2008 Perşembe