Dünya, bir sıkıntılar mekânı…
Bunun kaçılmazlığını büyüdükçe öğreniyoruz veya öğrendikçe büyüyoruz!
Sanki bunu öğrenmesek yaşlanmazdık;
Veya yüzümüzde gördüğümüz ihtiyarlık çizgileri, belki de bu sıkıntılardan kaçamayışın izleri!..
Tek el ile alkış mümkün değil ya;
Ben, senin ikinci elinim yahut sen benim bastonum!
Bacaklar yoruluyor zaman içinde. Dizler bükülüyor, her santimin sızıım sızım sızlıyor;
Ve, içinde iniltiler…
Sen, kendi kulağınla duymuyorsun; bir de gel, benim kulağımla dinle benim içimi!
Veya ben seni duyamıyorum; çünkü senin için de, ancak kendi kulağına söyleniyor…
…..
Ah ki hepimiz yeni doğmuş taylar gibi, yeni fırlatılmış oklar gibi, yeni sağılmış sütler gibi kalsaydık…
Dert ne, biliyor musun?
Dünyanın, bir "sıkıntılar mekânı" olduğunu kabullenememek!
Bir gözyaşı damlası gibi düştü önüme o cümlen:
Yo yoo, asıl ben… Ben, senin hayatımda var olduğun için teşekkür ederim. Çünkü ayak olmasa ayakkabı dikilmez, yolcu olmasa yol da olmazdı!..
Bizler, yol arkadaşlarıyız, aynı yolun yolcularıyız.
Yolculuk ise; varma çabası!
Dünyada yürüyen, hep bir adım daha ve bir adım daha atmak durumunda; çünkü her ufkun ardında yeni bir ufuk ve onun ardında bir başka ufuk…
Dünya bir aldanma yeri çünkü dünya bir aldatmacı!
Her adımında bir adım geriye kaçar yolun ucu; yani, varmak yok dünya üzerinde…
Varmak, bulmakla mümkün!
Peki, neyi bulacaksın?
Dünyada bulamayacağın gerçeğini…
O yüzden, "başka" şeyler arama ki bulduğun senin olsun; her şeyi ver ki, gelen her şey senin olsun!
Ayağın dünyada ama, sen avını düşün…
Ey avı dünyada olmayan avcı;
Sal oku yüreğime!
Kalbimi vurursan, sonsuzluğu bulursun…
Stop
Muammer Erkul
muammer.erkul@tg.com.tr
03 Mayıs 2013 Cum
Gazetemiz MAKALELERİ YAZARININ SESİNDEN DİNLEME uygulaması başlattı…
Alttaki oynatıcıya tıklayarak yazımızı dinleyebilirsiniz:
{mp3remote}http://video.tg.com.tr/Resources/Audio/572350.mp3{/mp3remote}
.
Sıkıntılar mekânı dünyada öyle ya da böyle yaşayacaktık… Şükürler olsun ki kaleminle tanıştık, yol arkadaşı olduk ve böyle güzeller güzeli bir aileye dahil olduk… Senin değerli varlığın ve yârlığın için de bizler teşekkür ederiz abiciğim… Ellerin de yüreğin de dert görmesin…
Hicran Seçkin
“Varmak, bulmakla mümkün”
Muammer bey;
Bugün yine döktürmüşsünüz. Tebrik ediyorum.
Hâlimizi böyle derinlikte ifâde etmek size yakışırdı.
Sanki bu yazınızı bekliyor gibiydim.
Zamanımızda böyle bir yazıyı, her köşe başına çerçeveleyerek asmak ne güzel bir iş olurdu.
Muvaffâkiyetinizin devâmını diliyorum.
Allahü teâlâ yâr ve yardımcınız olsun.
Belki de, haftada “bir gün” yazdırmalarının.. (gönlümüzün kırıklığının) bereketi…
Ne çok fikir var bu yazıda!
Buradaki herbir fikirden başka başka yazılar çıkar!
O, başka başka yazılardaki fikirlerden de başka başka yazılar…
Ne çok yazı yazmışsınız tek bir yazıyla!..
Zehra Öner
Onikiden vurmak ve sonsuzluğu bulmak… Bir o kadar zor, bin o kadar güzel… Nasip olur mu ki acep?
Fatma
Evet, bazen sen birinin eli ayağı kolu olursun, her şeyini verirsin ama sen verirsin o ise senin her şeyini almakla yetinir sadece…
Ne yazık kimse verdiğinin ya da yaptığının karşılığını bulamaz.
Evet, sen karşılık beklemeksizin yaparsın ve verirsin her şeyini ama zaman sonra bakarsın ki artık sende verebilecek bir şeyler kalmamıştır. Sadece uzaktan bakmakla yetinirsin artık.
Amaaa…
Bilirsin ki her ne kadar sen kaybetmiş gözüksen de her şeyi, giden kendinden başka hiç bir şey almamıştır aslında…
Sadece o ya yolun sonuna erken varmıştır ya da yorulmuş ve ortada kalmıştır…
Ve…
Sen yine ayağına ayakkabı diktir ve o yolda yürümeye devam et. Çünkü sen sen olduğun sürece varsın ve hep kendin olarak kalacaksın…
Hülya
“Ey avı dünyada olmayan avcı;
Sal oku yüreğime!
Kalbimi vurursan, sonsuzluğu bulursun…”
Harika cümleler ve fevkalade derinlik saklı yazıda.
Yüreğinize sağlık sevgili üstadım; Allah dert keder vermesin.
Sağlıcakla…
Savaşçı…