İnsan uçar mı? Uçar! Sonra konar. Ve tekrar uçup başka yerlere konar…
Sen benim ilhamım gibi; omzumdaki beyaz güvercinim… Yahut kara korsanın macera arkadaşı, papağanım… Veya martı’m; gidip gelen, hayallerimin karşı sahillerine…
Hayal de görsem, uydurduğumu da söylesen; iyi geliyor seni böyle düşünmek! Tatlısın, bunları duymak sana da iyi gelir bilirim; revani üstüne kaymak gibi!
Hadi… Çok derin duygular olduğunu söyle bunların… Tabii ki hoşuma gidiyor, de. Bir yerlerde beni düşündüğünü bilmek, bununla yaşamak, beni ayakta tutuyor, de… O zaman ben de şöyle diyeyim: Öyleyse sen, hep ayakta kalacaksın; ta ki, birimiz ölünceye kadar!..
Bazı insanları gözün, bazılarını kulağın tanır… Bazıları birliktedir, ama isimlerini bile bilmezler birbirlerinin… Benimse parmaklarım ezbere dolaşıyor bu hayalin üstünde; içinde ve dışında bilmediğim neyin var! Kendim kadar tanıyorum yani sürpriz yok senden bana…
Yine her gece saati görürüm aynı vakitte… Her gece saat fısıldar; yine bir 2.25 olduğunu… Ve ben her 2.25’de bir yazı hatırlarım yine ve yine ve yine…
Sanki bir vapurmuş gibi; 2.25 hayalin gelip yanaşır zihnime yeniden…
Yeniköy vapurum!
Sen… Bir gün okuyabilirsen uzak denizlerin sahilinde bu satırlarımı ve bana ne yazacağını bilemezsen ve boğazın düğümlendiği için yutkunamazsan ve göz pınarların dolarsa… Sadece, gözlerini kapat, ki şunu göresin:
Vapur, denizde; gözyaşınsa yüzünde iz bırakır, yumuşacık…
Ve sıcacık, akar her ikisi de zihnimde!
Ben, denizin bu yanında bekler dururum da hala;
..ne Yeniköy vapuru iskelesine ulaşıır,
..ne sen, bana yanaşırsın!..
Tek tesellim, gözpınarlarının dolabiliyor olmasıdır…
Gözpınarlarının hâlâ;
..benle doluyor olmasıdır!
Stop
Muammer Erkul
18 Aralık 2008 Perşembe
Bir okuyucumuzun gönderdiği Yeniköy fotoğrafı…
Bir yazı ancak bu kadar yüreklere işleyebilir. Nasıl bir duygu yoğunluğudur ki, her satırı bizi alır götürür sevdiğimizin hayal diyarına…
Muammer bey, gözpınarlarımızı doldurnuz, haberiniz var mı?
Aşk ve sevgi dolu yüreğiniz, bu muhteşem yazının yareni olmuş!..
Sevgiler kere sevgiler…
ELİF
Yazacağımı bilemezken yazıyorum…
Okuyabildiğim kadar da uzaklaşıyorum…
Yumuşacık olsaydı sahi o iz ne tatlı olurdu…
Ve hatta sadece akıp gitseydi parmaklarının arasından…
Ve ulaşsaydı iskelesine,
Ne sen yazardın, ne de biz dolardık!..
HALİD ABAY
Çok güzel olmuş yüreğinize sağlık…
GÖZÜM
O kadar hasret ve özlem olmasaydı; sevilen bu kadar özel olmazdı.
Beraberken yıpranan sevgiler uzaklaşınca büyüyor, devleşiyor, vazgeçilmez bir tutkuya dönüşüyor… Ve o emin bir yerlerde hala isminin anıldığından…
ESRA
…
SNO
Heh şööylee, özlemiştik böyle duygu yüklü ve eskileri hatırlatan uslubu, desem ne haddime. Koskoca Muammer abiye çok ayıp olur!
İnsan içinden geçen herşeyi dile dökmemeli…
O zaman sadece; eline, gönlüne sağlık, yine çok güzel bir yazı, diyeyim. 🙂
SULTAN GÜL
Yazılarınızı orto okul yıllarımdan beri okuyorum. -Şimdi ilköğretim diyoruz ama- Şu an yüksek lisan öğrencisiyim ve hâla müdaviminizim…
Saygılarımla, Yüreğinize, kaleminize…
UMMAN
Yazıyı tekrar okuyorum da;
gözden ırak olan, gönülden de ırak olmaz mı?
Düşündüm de ben duygusuz biriyim yahu… Hayatımda hiç böylesine sevdiğim biri olmamış!
Şu aşık olanlara imreniyorum…
A.
Bugünkü yazıyı bir daha okudum.. Özlem ağır basınca insan her okuduğundan hüzün çıkarıyor…
Bana yazmış olma ihtimalini sevdim! 🙂
MELİKE
‘Tek tesellim, gözpınarlarının dolabiliyor olmasıdır…
Gözpınarlarının hâlâ;
..benle doluyor olmasıdır!’
Yüreğimizi biraz acıttı ama gerçekten mükemmel bir yazı…
Elinize, yüreğinize sağlık…
EMİNE
Çektirdin yine bir “Ahhh!” abi!.. 🙂
Harika olmuş yine…
Kesip saklayacağım inşallah bu yazıyı da… 🙂
KARAHİSARLI
Sabah 7:25’de yanaşır iskeleye vapur…
Gözlerini kapar hayal ederse; herkes o vapurda yolcu olabilir…
O yolculardan biri gerçekten bilir karşı kıyıda O’nu bekleyeni…
Varsın yolcu vapurdan inip
koşmasın… Herkes “O Ben’im” diye koşarken, aşka ve sevgiye hasret; O bilir ya kendini!.. Ve bilir o eski iskeleden ona bakıldığını…
BONCUK
Beykoz İskelesi’nden Yeniköy Vapuru’na çok bindim. Çocuk olmama rağmen çok zevk alırdım. Hatta bir keresinde fırtınaya yakalanmıştık herkes korkarken ben eğleniyordum :-)Babam yanımdaydı bana bir şey olmazdı, işte çocukluk bu yüzden güzel :-))) Bu yazıya bu kadar alakasız yorum yapan tek kişiyim sanırım ama çok çok çok güzel teşekkürler demek istedim, diğerleri bende kalsın 🙂
Hürmetler…
KEBİKEC
Ben de çok yazdım ama gözükmedi yorumlar.
Bu da gözükmeyecek belki de. :-)))
Diğerleri görünmez olmayı başardılar ya, biliyorum ki, bu yorum başarısız olacak.
Çünkü diğerlerinde harfleri kullanmadan yazmıştım defalarca. :-)))
…
Ummanlar gibi uçsuz bucaksız yüreğinizi kutlarım efendim.
İyi ki VARsınız, iyi ki YÂRsınız gönlümüze…
Saygım ve dualarımla…
SULTAN YÜRÜK
Bir insanın hayali olmak ve her gece aynı saatte zihninde belirmek, çok güzel, denizin karşı kıyısında olsa bile… Uzakları gözleyiş ve yürekten yüreğe sesleniş bu olsa gerek…
Umarım kimse sevgisiz ve hayalsiz kalmaz.
Yüreğinize sağlık tek kelime ile mükemmel, ağlattınız bizi…
“Hayale sınır yok,
sevginin de sonu yok..”
Beynimin içinde olup ta, kaleme dökemediğim ve hiçbir zaman dökemiyeceğim, güzellikleri yazan (GÜZEL İNSAN).
Tüm yazılarınız gibi bu da mükemmel.
Gülen yüzlerle…