Zamanı var [27 Eylül 2007 Perşembe]

Her şeyin bir zamanı var;
Tohumun bitme zamanı, bıyığın çıkma zamanı, leyleğin göçme zamanı… Ve zamanı var; şafağın bile sökmesinin…
Biliyorum ki bazı geceler uzundur, bazısı daha kısa… Karanlıkların bazısı derindir diğerlerinden; bazısı bir sis gibi, ince… Öyle de olsa, böyle de olsa; şafağın bir sökme zamanı var sanki meradan ayrık söker gibi, ağır ağır… Ve ışığın belirme zamanı var…
Her şeyin bir zamanı var!
Her şeyin bir zamanı olduğu gibi; “anlamaların” da zamanı var…
Her izahı anlamamızın bir zamanı var… Zihnimizin aydınlanıverdiği bir an var, aniden, birden bire!..

Yıllar, tepişiyordu artık; birer birer dolduruldukça içime!
Yılların tanıştırdığı bütün sabırsızlık duyguları depreşiyordu içimde, başlarına sarılı hafakanlarla!
Öyle bir an geldi ki, anladım nihayet; uzun yıllar ve sünmüş yollardan sonra!
Bir baktım ki; bana söylenen sözlerin, ikazların, haklı ve mantıklı ve benim “o an” göremediğim açıları var…
Bir baktım, gördüm ve ilk görüşümden sonra, gayrı hep gördüm!

Demem şu ki;
Sen de fark edeceksin, merak etme!..
Çünkü… Hakikat sabırlıdır, hep bekler; kendisini anlamamızı… Fakat… Bizim… Buna, “bazen” ömrümüz yeter,,, bazen yetmez!
…..
Her iki ihtimalde de, olan “bize” olur;
Ya kârda oluruuuz, veya zararda!

Üzerine düşen damlalara mermerin direnmesi gibi, direniriz; bize yöneltilen ikazlara… Sonunda, yumuşacık damlalar şekil verir sert mermerlere!
Her ne kadar dirensek bile, hedefi olduğumuz sözler; şekil verir bize. Sonunda koca bir hantal kütle içinden “şimdiki biz” çıkıveririz!..

Her şeyin bir zamanı olduğu gibi; demek ki her izahı anlamamızın da bir zamanı var… Zihnimizin aydınlanıvereceği bir an var, birden bire…
“Şu neden geldi başımıza, bunu neden duyduk, acaba filan hareket bize kasıtlı olarak mı yapılmıştı?..”
Bir gün… Bir baktım ki; bana söylenen çoğu sözün, her ikazın, haklı ve mantıklı ve benim “o an göremediğim” bakılacak bir açısı daha var; hem de mutlaka fark etmem gereken!
Bir baktım… Gördüm… Ve ilk görüşümden sonra, çâreyi artık hep gördüm: Anlayamadıklarım birer kaya gibi duruyordu karşımda…
Bunlara, yani kendi kayalarıma kafamı toslayıp durmak yerine, onları anlamaya çalışmayı… Yani bazen etrafını dolaşmam, bazen üzerine tırmanmam, bazen yardım alıp kenara çekmem gerektiğini anladım!
Gördüm ki; her şeyin zamanı var. Anlamaların da zamanı var!
 

Stop
Muammer Erkul
27 Eylül 2007 Perşembe