Zor bir iş(!) [18 Mayıs 2002 Cumartesi]

En zor iş nedir biliyor musunuz?.. Yanılıyor olabileceğimiz ihtimalini MÜMKÜN görmek!.. 

Bilerek böyle yazdım, yanlışlık olmadı… Yani, anlatmak istediğim; "yanılmak" değil, bunu "kabul etmek" filan da değil… Zor olan; böyle bir "ihtimal"i… "Yanılıyor olma ihtimali"ni yani, MÜMKÜN ve OLABİLİR görmek!..
Kim için bu?..
Elbette "BEN" için…
Yoksa diğer insanlar, zaten cümbür cemaat "yanılgı" içinde(!);
Öyle değil mi?.. 

Al sana işte; insanlık tarihinin komedyası!..
Herkes göremez ben görürüm… Herkes hissedemez ben hissederim!.. Herkes düşünemez ben düşünürüm!.. Herkes bilemez ben bilirim… Herkes söyleyemez ben söylerim!..
Yani, herkes haksız;
Ben haklı!..
İnsanlık tarihinin komedyası, dedik ya… Sahnedeki kilit espriyse şu:
Gelmiş geçmiş insan kadar böyle diyen kişi var!..
…..

(Hatta farkında mısınız bilmiyorum, bu cümlede bile gizliden gizliye "ben" kokmakta; hani, gelmiş geçmiş insanların bilmediğini size "ben" farkettiriyorum, anlamında!..) 

Ha dudaklar; "ben, ben, ben…"
Ha namlular; "beng, beng, beng!.."
…..
Huzur;
"BİZ"de halbuki!.. 

Kulaklar;
Gözünün her gördüğünü, gördüğü gibi söyleyen dillerden hoşlanmıyor…
…..
Evet, kulaklar;
Gördüğünü gördüğü gibi ve o an anladığı gibi söyleyiveren dillerden değil… Kelimeleri; kendilerinde de "çürükler ve tamir izleri" bulunan dişlerinin arasından tutup çıkardığını bilen dillerin söylediklerinden hoşlanır…
Ve yine bunların sözlerini önemserler… 

Ha, bir de;
İnsanların edebi, öfkelendikleri zamanlarda anlaşılır!..

Stop
Muammer Erkul
18 Mayıs 2002 Cumartesi

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir