Duygu Bahçemiz (BİR BEN KALDIM-İbrahim Arslan)

 

Bu yola girmek istersen ne engeller var…
Ve her engeli dize getiren gel-ler var,
Hem öpülesi, hem kesilesi eller var…
Eller içinde el, elden el bir ben kaldım…

Ey nefsim bunca zaman açıldın- saçıldın,
Farzet bir camisin ibadete açıldın.
İbadetten sen niye bu kadar kaçındın.
Huzur isteyipte huzur bulmayan kim var?
Huzura gelmeyen bir sen, birde ben kaldım…

Bu meydandır burada serden geçmesi var,
Dünyayı isterken dünyadan geçmesi var,
Daha yaşıyorken ölmeyi seçmesi var,
Öğüt vermek değil almak isteyen kim var,
Görmek isteyipte, gören kör bir ben kaldım.

Asılı değil, gölgeyi isteyen gelsin,
Vasılı değil, Aslı’yı isteyen gelsin,
Aslı diyerek aslını kaybeden gelsin.
Öteyi isteyen, ötenin ötesi var…
Her gün gidip, bir gün görmeyen bir ben kaldım…

Boyunlar eğenler, bugün eğilmeye gel.
Beş vakit secdeye giden, eğlenmeye gel,
Cennet-Cehennem yok zanneden, tatmaya gel…
Her kararın merkezi, asıl hâkimler var
Şahitlik etmeye elim-ayağım kaldı,
Mahşer yerinde, herkes orda bir ben kaldım.

                                         İbrahim ARSLAN 

 

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir