Menzilim karanlık, insiz ve cinsiz;
Jiletli yollarda kanlı izlerim!
…..
Yolumun ilersi yol bile değil.
Yol; bir olgu, yol; geçilmiş ve geçilecek yer…
Yol; açılmış, temizlenmiş, geçilmeye izin vermiş mahaller…
Yollar seni hedefe, menzile ve mekâna götürecek çizgiler.
Ve ben!.. Sıradışı, gidilmemiş bir yolun yalınayak yolcusu…
Ve ben; yüzü bilinmeyene dönük kişi, sırrı fâş etmekten âciz, ademe koşan âdem!
…..
Dizginsizdir dilim, sözüm izinsiz;
Yaramı bağrıma basar gizlerim!
Dikenler saplanmış içime yaaar yar;
Gül bahçesi pâre pâre kor açmış…
…..
Acı; canevime çivi çakan kiracı!
Acı; içimde nefes, acı; gözümde ışık, acı; başımda fikir, acı; uykumda rüya…
Muhafızsız kervanın tepesinde savrulan haramîler güruhu.
Acı; bende olan herşeyle takas isteyen riya!
Acı; söküldükçe kendine sarılan yumak!
Acı; damarlarımda kezzap, bedenimin tuzruhu…
…..
Hayat dedikleri kaç karış ey yar;
Çilesiyse bende kulaç kulaçmış?
Bir mavi gezegen kamere mâşuk,
Oysa onu çeken güneşmiş eyyvaahh!
…..
Işık… Nerden gelir ve kime gider?..
Işık, sima bulamazsa semada karanlıkta kaybolur!..
Sen ki; seni gören göz yoksa sanki yoksun, sanki yoksun, yoksun sanki evrende…
Ben bakmazsam gözüne kayıp adadır yüzün; gözün kendini görmez!
Benimle mânâ bulur bana sattığın hüzün.
…..
Artık gönül kırık hisler buruşuk;
Dünkü dolunaylar çöllerde seyyah!
Stop
Muammer Erkul
19 Aralık 2001 Çarşamba