Susuyorum;
bir çöl gibi…
Bir çöl gibi bütüün zemine serilip sessizce yatacak kadar kızmış olmayı kim bilebilir;
Susmayanlara!..
…..
Ben,,, susuyorum;
Sana!..
Hem de bir çöl gibi… Hem de bir çöl gibi bir damla sudan bile mahrum olarak susuyorum…
Sadece dudaklarım değil;
Her zerrem çatlamış olarak!..
Bütüün mevcudiyetimle susuyorum;
Susmayı…
Ve susamayı öğrenmiş olarak!..
Şimdi ben… Yine bir çöl gibi kendi kavrukluğum içinde… Hücre hücre savurup kendimi kendi başımda ve yine dökülsem kendi başıma;
Kim bilir?..
…..
Duyanım yoook!..
…..
Kimsesizim…
…..
Bir çöl gibi dilsizim…
…..
Farkı ne ki; ha söyleyecek dil yok, ha işitecek kulak…
Talihsizim!
İçiimm kurumuş ve her zerrem küsmüş bir diğerine… Zamkım çözülmüş… Zerrelere ayrılmışım;
Benden içre bin bene!..
…..
Kavruluyorum… Ve susuyorum;
Bir çöl gibi!
Stop
Muammer Erkul
09 Ağustos 2002 Cuma