Enver Abi’li hatıralar (Selim Arvas – DERYADAN DAMLA MİSALİ…)



Peygamber efendimizin çocuklara şefkati ve muamelesi hakkında anlatılır; 

Peygamber efendimizin elinden bir çocuk tutsa ve onu bir yere götürmek 
istese Fahri Âlem, gönüllerini yapmak için götürmek istedikleri yere 
gidermiş.
Benim de; 
Efendimsin cihanda i’tibârım varsa 
sendendir
Miyân-ı âşıkanda iştihârım varsa sendendir
Benim feyz-hayâtım 
hâsılı rûh-ı revânımsın
Eğer sermâye-i ömrümde kârım varsa sendendir


diyeceğim babam, ağabeyim, kısacası her şeyim hakkında “hayali cihan değer” 
bir hatıramı bu köşede anlatmak istedim.
 
1993 senesi bayramı idi. O 
senelerde biz Enver Abilerin ablalarının oturduğu apartmanda oturuyoruz.
Her 
bayram Enver Abiler üst katımızde oturan kıymetli ablalarını ziyarete 
gelirdi.
Sevenlerinin gelişinden haberdar olup asansörleri ve apartman 
girişini görmek isteyen çocukların doldurduğu gibi bizim de haberimiz 
oldu.
 
Ve o gün bayram ziyareti için üst katımızda idiler. Ben de görmek 
için bir üst katımızda oturan dünyalar tatlısı Naciye teyzemin katına çıkmıştım. 
Evin kapısı önünde çıkmalarını beklerken kapının açılması ile ablalarının bayram 
ziyaretini bitiren, o güzeller güzeli gülen çehresi ile güneş gibi kapıdan 
çıktıklarında, 14 yaşında bir çocuk olan ben titrek bir sesle:
-"Efendim bize 
de gelir misiniz?"
dedim. Cevaben;
-"Tabii , nerede sizin ev" 
dediler 
ve alt kattaki evimize merdivenlerden indik ve evimize teşrif ettiler. Biz 
heyecandan kendimizi şaşırmış bir halde iken bir bardak su alabilir miyim 
diyerek bir bardak su ve bayram ikramımızın ardından bayramınız mübarek olsun 
deyip ayrılmışlardı.


O gün, 1400 küsür sene önce gönlü alınan çocuğun yerinde ben vardım……….. 

 
Âhir nefesde sohbeti oldu muhabbet âh 
Bir yâre urdu bağrıma âh 
derd-i firkat âh 
Gelmezdi hîç kalb-i fakîre bu sûret âh 
Ey kâş 
etmeyeydim o âşıkla sohbet âh 
Telh etdi kâmımı o zehrnâk şerbet âh 
Eyvâh 
elden o gül-i handânım aldı mevt 
Envar’ım aldı cümle dil ü cânım aldı 
mevt
 
Hak Teâlâ tüm geride bıraktıkları sevenlerine, kendilerinin bir 
ömür boyu dini İslam’a ettiği hizmete, layık hizmetler ile serefyab etsin.
Ve 
onların  "ayrılık olmayan yerde hep beraber olalım inşallah abiler" diye 
ettikleri duayı Fahr-i Âlem, Eşrefi-Mahlûkat hatır-ı şeriflerine kabul etsin. 
Âmin.



Selim ARVAS (Türkiye "Hoşsada" sayfası / 26 Mart 2013 Salı)

 

 

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir