Lisede bir arkadaşım vardı. Adı Zerrin.
Türkiye Gazetesi’nden sizin yazılarınızı keser bana da okuturdu. (Öğrendim hala saklıyormuş)
10 yıl geçti aradan, biz o gün bugündür sizin yazılarınızı, kitaplarınızı okuyoruz, büyük bir beğeniyle.
Bu siteyi keşfedince size yazmak istedim, nasip bu güneymiş.
Şu an kendimi çok şanslı hissediyorum Zerrin gibi bir arkadaşım olduğu için, ve sizi bana tanıştırdığı için.
Emeğinize, yüreğinize sağlık…
Sevgiler…
Behice
Zerrin’e ve sana, bütün sitemiz dostlarıyla birlikte; selamlar, sevgiler gönderiyoruz…
Fakat şimdi her ikiniz ve sizi sevenler; anasayfamızın sol alt köşesindeki kutucuğa adresinizi yazarsanız, sitemizden gönderilen postalar size de gider…
M:)