"Canımın cananı, gönlümün sultanı,
Ne olur, ne olur; düş olma, gerçek ol.
Görmedim yaramı sen gibi saranı,
Ne olur, ne olur; düş olma, gerçek ol…
Gitmeyip her dem yanımda kalışın,
Müşfik anne gibi dizine alışın,
Tutup da sıcacık bağrına sarışın,
Ne olur, ne olur; düş olma gerçek ol…"
Böyle diyormuşum 2002’li yıllarda…
Bir düş kadar, bir hayal kadar güzel varlığının gerçek olamayacağından endişe duyduğum o yıllar…
Ve bugün…
Endişeler son bulmuş; bir düş veya hayal sandığım sen, gerçeğe dönmüşsün…
(Not: İsmi sadece sende kalsın)
Darısı, hayal dünyasında yaşayanların ve hayal dünyasında hayatta kalabilmişlerin başına 🙂