Selam. Şükür kavuşturana…
Sonunda seni buldum. 10 yıl önce tanıdım seni Türkiye Gazetesi köşesinde, her sabah işe giderken kapıdan ben alırdım gazetemi kimselere kaptırmadan. Bakalım bugün neler öğreneceğim senden diye… Sabırsızlıkla okurdum önce bütün köşeleri, en tatlıyı en sevdiğimi en ennn sonlara saklardım. Sonra keyfimce okurdum en sevdiğim Muammer Erkul köşemi. İyi ki seni tanımışım. Çünkü hayatımın en dalgalı zamanına yetiştin ve senden çok şey öğrendim. Her okuduğum köşeyi keser ve dosyamda saklardım. Hala saklıyorum. Ama birgün sen en enn sevdiğim köşemden gittin… Çok üzüldüm… Aradım hergün sayfalarda, bulamadım. Çok üzüldüm. Yıllar sonra buldum seni çok şükür. Seni tanıdığımda 19 yaşındaydım 10 yıl geçti şimdi aradan… O günden beri Türkiye Gazetesi almadım. Yarın alıcam ve seni arıycam sayfalarda… Dilerim ordasındır, bıraktığın yerde… Seni gerçekten seviyorum Muammer abi…
Ayşe
Sevgili Ayşe, ne güzel ve samimi anlatmışsın onca seneyi…
Evet, şükürler olsun Kavuşturana…
Yarın alırsan gazeteyi, STOP köşemiz hala var. Aslında hiç ara vermedik Stop’ta, sadece belli zamanlarda günlerimiz azaldı, günlerimizin yeri değişti filan…
Yıllardır da haftada üç gün Stop Köşemiz yayınlanıyor.
Perşembe, Cuma ve Pazar günleri.
Al gazeteyi evet ve yorumunu söyle bize, olur mu?
M:)