Kapatma gözlerini, kesilmesin ışığım!.. [27 Temmuz 2002 Cumartesi]

Kapatma gözlerini; Korkuyorum karanlıktan!.. 

Kapatma gözlerini;
Ki, ışık vursun yüzüme!.. 

Kapatma gözlerini;
Kesilmesin aydınlığım…
Kirpiklerinin gölgesiyle oynayayım; bazen elime, bazen koluma, bazen de kucağıma düşürerek!..
Kapatma gözlerini;
Ki, korkmayayım!.. 

Kapatma gözlerini;
Çünkü sen kapattıkça gözlerini, ben gökyüzünü göremiyorum…
Ve ışık dökülmüyor başıma;
Korkuyorum…
…..
Ve her korktuğumda, yüreğine yaslayıp kulağımı;
Adımı dinliyorum!.. 

Parmak uçlarımın ve avuçlarımın dokunuşunu hissettin mi, geçende?..
Sildim ya hani, dört bir yönüme attığım çiziklerin hepsini…
Şimdi ben;
Zamandan da bîhaber…
Bilmiyorum, ne zamandır burdayım!.. 

Kapatma gözlerini;
Karanlıkta kalmayayım!..
Kapatma gözlerini;
Kesilmesin ışığım!..

Stop
Muammer Erkul
27 Temmuz 2002 Cumartesi

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir