Ehl-i sünnet âlimleri bayrak gibidir ve hep dalgalanırlar.
Bozuk insanlar, o bayraklara düşmandır; ancak onları Allahü teâlâ korur.
Onlar Allah der, başka bir şey demez. Allahü teâlâ,
"Kim Allah der ve Allah için varsa, Allah da, onun içindir" buyuruyor.
Onlar, Allah için yaşar, Allah için çalışır,
kimseyi üzmezler, kötülük etmezler. Böyle bir şeyi yapmaları hayal edilmez.
Değil kötülük yapmak, kötülük nedir düşünemezler bile. Kötüler ise,
Resulullahın yolunda olanlarla uğraşırlar. Peygamber efendimiz âlemlere rahmetti,
hâşâ kime kötülük yaptı? Buna rağmen hep Onunla uğraştılar, hatta savaştılar.
İslam âlimlerinin, evliyaların hayatlarını okumalıyız.
O mübarek zatları tanımalı, sevmeliyiz.
Esas olan emir değil, sevgidir. Yani içinde sevgi olmayana,
bunu yap, şunu yapma demek fayda getirmez. İnsan büyük zatları sevince,
ister istemez dinimize uyar, emir ve yasakları yerine getirir.
Büyüklerin sevgisiyle hâsıl olan sevgi, kalıcı sevgidir.
Kalbe nakşetmek gibidir.