Mükemmelim ben!
Acaba… Acaba gerçekten mükemmel miyim?
Buna, bu “kişiliğe” dışından bakanlar cevap verebilir; mükemmel miyim?
Bence kusursuz olmana gerek yok. Hatasız olmayabilirsin…
Sen, sen gibi de güzelsin;
“Bu hâlin”le kabulümsün ve bu hâlin mükemmel…
Harika bir şekilde bardak düşürebilirsin elinden…
Etmen gereken telefonları unutabilir; beni, bulacağın yerde bekletebilirsin…
Benzeri kusurları kasten tekrarlamadığından eminim… Elinden geldiğince düzeleceğini de biliyorum.
O zaman nasıl hesaba çekebilirim ki seni; “neden mükemmel değilsin” diye?..
Mükemmel olmayışının sebebini biliyorum ben. Ama söylesem mi acaba, sana?..
Peki, söylüyorum…
Mükemmel değilsin, çünkü ben mükemmel değilim. Veya sen de benim kadar kusursuzsun!..
Hem, neden “hatasızlık” arayalım ki, söyle bana?
Ben, açıkçası; mükemmel olmanın yükünü taşıyamam. Üstelik sana da bunu yükleyemem.
Çünkü gerçekten kaldırılmaz bir ağırlık bu. Baş edilmez, tahammül sınırlarına sığmaz!..
Mükemmel olma, istemiyorum…
Sadece iyi niyetli ol. Her gün “daha iyi”ye doğru bir adım at.
Benim için yeter…
Ben, senin alına hayranım, yeşiline vurgunum…
Kendi üstüne sarılışına ve yavaşça açılışınaysa tutkunum. Hatta zarafetine, inceliğine bazen…
Şimdi, nasıl haykırabilirim ki sana; “neden dikenlerin var” diye…
…Gülüm?
Stop
Muammer Erkul
06 Haziran 2010 Pazar
Mükemmel olma, istemiyorum…
Sadece iyi niyetli ol. Her gün “daha iyi”ye doğru bir adım at.
Benim için yeter…
Uzun zaman oldu yazamadım, istemeyerekte olsa ihmal ettim ama yazınızı okuduğumda değdiğini düşündüm.
Hep beraber iyiye doğru bir adım attık bu yazıyı okuyunca, inanıyorum ki buna.
Kalbiniz, kalbimiz şifa bulsun…
Kusurluyum. Sever misin beni yine de?
Her gün “daha iyiye” doğru adım atarken karşındaki yerinde sayıyorsa, senin “daha iyi” olman bir süre sonra seni acıtmaya başlayacaktır. Onun için karşındakinin hazmedebileceği kadar “daha iyi” olmak en iyisi olsa gerek, diye düşünüyorum.
İnsan mükemmel değildir ki. Sadece mükemmel olmaya çalışır. Çoğu zaman da bunu başkaları için yapar. Hepimiz bilerek ya da bilmeyerek başkalarının beğenisini arar dururuz. Fark etmeyiz bile yaptığımızın kibir olduğunu…
Mükemmel olamayacağımı biliyorum. Bazen hoşuma gidiyor bunu biliyor olmak, bazen de incitiyor eksikllerimin çokluğu. Herkesi her şekliyle kabul edebilmek ne büyük bir özellik. Ama durumun anahtarı mevcut…
“Yaradılanı severim Yaradandan ötürü.”
[quote name=”İhsan”] Her gün “daha iyiye” doğru adım atarken karşındaki yerinde sayıyorsa, senin “daha iyi” olman bir süre sonra seni acıtmaya başlayacaktır. Onun için karşındakinin hazmedebileceği kadar “daha iyi” olmak en iyisi olsa gerek, diye düşünüyorum.[/quote]
Mükemmel olmak ya da kusurlu olmak… Gözümüz kendi adımlarımızda değil de karşımızdakinin adımlarını saymakla meşgulse…