Papatya yaprağı kadar kulağı olan kedicikler bile, iki boylarınca uzayan annelerinin kuyruğunu yakalamaya çalışır; gül dikeni gibi incecik tırnaklarıyla…
Sonra, rüzgarla karşılıklı bir oyun tutturur küçük kediler. Ortada bir yaprak vardır, kurumuş; rüzgar üfler, pisiler gıdıklar aynı kuru yaprağı… Yapraksa artık bir yelin nefesine düşer, bir pisinin patisine!..
Sonra bir ceviz bulur kedicikler, oynamak için… Belki bir fındık, belki de bir çınar püskülünün topağı…
Sahipli olanlar ise yumaklarına pençe atarlar hanımlarının, divan örtüleri altından… İlkokul çocukları kauçuk toplar alırlar ilk harçlıklarıyla, küçük kedilerine; duyacakları mırıltıları ödül bilerek!..
Kediler, kendilerine kızılsa bile; göğüslerini kanırtıp, pervazların üstlerine jilet gibi izler atarlar… Duvar kağıtları yol yol çizilir, halılar veya koltuklar tırmalanır… Ve bahçeye çıkıldığında ağaçlara tırmanılır, aynı tırnaklarla kütükler kazınılır!..
Ama bir gün aç kalsa kedi; kaçan fareyi, uçan kuşu, başını kaldıran balığı "zınnk" diyerek yakalar… Ve bir gün düşse kedi; boşlukta ne var ise tutunur, yahut hucum edilse; düşmanının yüzünü tek pençede paralar!..
Kediler, şunu öğrenmiş olarak doğar:
Sen, hazır duracaksın!..
Ve kediler hep hazır bekler; problem nereden gelirse gelsin, farketmez… Kedi eğer ölmemişse, engellere takılmaz!
Peki problem nedir?..
Hastalıklar problemdir her zaman, değil mi? Evet… Hastalıklar olmasaydı doktorlara ne lüzum vardı ki?..
Fakat, "inncecik" bir çizgi var arada, belli belirsiz ve yoğun dikkat gerektiren:
Doktorlar var diye hastalıklar var değiiil;
Hastalıklar var diye bu kadar hekimler var!..
…..
Hastalıklar, olmayabilir… Ama hekimler; olmazsa olmaz!..
Doktorlar; hastalık varmış gibi her an hazır durmalı…
Yangınlar problemdir her zaman, değil mi? Evet… Yangınlar olmasaydı itfaiyecilere ne lüzum vardı ki?..
Fakat, incecik bir çizgi var gene arada, farkında mısınız?..
Yangın; bir gün olmaz, on gün çıkmaz, yüz gün veya bin gün görülmez, mümkündür… Ama "olması" hep problem olan yangına karşı bir itfaiye teşkilatının "olmaması" daha büyük problem… Öyle değil mi?..
Yani, bütün problemler kendilerini çözecek birini bekler; çözülmek için!.. O biri; KİM?.. Sen bulacaksın!
…..
Problem olmadığı zamanlar, olmadığına sevinmek insanî bir duygu… Ama problemsiz zamanlarda; problemin olacağı zamanlar için tedbir alınmamasının; savaş olmuyor diye orduları göbek salan ülkede yaşamaktan farkı yok!..
Kılıçlar, barış zamanında bilenir!..
Ayyaş askerler zafere değil, meyhanelere koşar!..
Dönüp dolaşıyoruz ve hep aynı yere geliyoruz…
Çünkü; KÖPRÜ BU-RA-DA!..
Yani, sözün özü şu; Sen hazır duracaksın
Yani, ya sen seni bekleyen problemlerin tuzağına düşeceksin…
Veya hazır olup bekleyeceksin; yolunu şaşırmış bir zavallı problemin, kucağına düşmesini!..
Stop
Muammer Erkul
19 Ekim 2002 Cumartesi